دوره 9، شماره 4 - ( 12-1400 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 92-81 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشگاه حکیم سبزواری
2- دانشگاه حکیم سبزواری ، دانشگاه فردوسی مشهد
2- دانشگاه حکیم سبزواری ، دانشگاه فردوسی مشهد
چکیده: (2054 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت نوع 2 ،یکی از رایجترین اختلالات غدد درونریز است که از جمله عـوارض آن میتـوان بـه میتوان به عدم کنترل قند خون، مشکلات متعدد قلبی- عروقی و کاهش عملکـرد شـناختی اشـاره نمـود. مطالعـهی حاضر باهدف بررسی تأثیر یک دوره تمرین ورزشی ترکیبی بر شاخصهای آمادگی جسمانی، عملکرد شناختی و کنترل گلایسمیک در زنان مبتلابه دیابت نوع 2 انجام شد.
روشها: در این پژوهش تعداد 21 شرکتکنندهی زن مبتلابه دیابت نوع 2 با میانگین سـنی 07/5± 52/57 سـال و شاخص تودهی بدنی 5/4±41/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب گردید و بهصورت تصادفی در دو گـروه تمـرین12 و کنترل 9 تقسیم شدند. برنامهی تمرین ترکیبی شامل تمرینات هوازی، مقاومتی و تعادلی بوده که به مدت 12 هفتـه (3 جلسه در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دورهی تمرینی، برای اندازهگیری شاخصهای HbA1c و گلوکز سـرمی از همهی آزمودنیها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. همچنین، شاخصهای VO2max ،تعـادل ایسـتا و پویـا و قدرت عضلانی بالاتنه و پایینتنه اندازهگیری شد. عملکرد شناختی نیز با استفاده از آزمونهای فراخنـای ارقـام رو بـه جلو و نماد و ارقام ارزیابی گردید. دادهها با استفاده از روش آمـاری آنـالیز واریـانس بـا انـدازهگیـری مکـرر در سـطح معنیداری p<0/05 تحلیل شدند.
نتایج: سطوح گلوکز و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنیداری نشـان داد. شاخصهای آمادگی جسمانی بهجز تعادل ایستا در گروه تجربی در مقایسه با کنترل، بهبـود معنـیدار یافـت. عملکـرد شناختی بین دو گروه، تغییر معنیداری نشان نداد.
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی می تواند سبب بهبود شاخصهای آمادگی جسـمانی و کنتـرل گلایسـمیک در زنـان مبتلا به دیابت نوع 2 شود. این تمرینات تأثیری بر عملکرد شناختی ندارد.
روشها: در این پژوهش تعداد 21 شرکتکنندهی زن مبتلابه دیابت نوع 2 با میانگین سـنی 07/5± 52/57 سـال و شاخص تودهی بدنی 5/4±41/30 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب گردید و بهصورت تصادفی در دو گـروه تمـرین12 و کنترل 9 تقسیم شدند. برنامهی تمرین ترکیبی شامل تمرینات هوازی، مقاومتی و تعادلی بوده که به مدت 12 هفتـه (3 جلسه در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دورهی تمرینی، برای اندازهگیری شاخصهای HbA1c و گلوکز سـرمی از همهی آزمودنیها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. همچنین، شاخصهای VO2max ،تعـادل ایسـتا و پویـا و قدرت عضلانی بالاتنه و پایینتنه اندازهگیری شد. عملکرد شناختی نیز با استفاده از آزمونهای فراخنـای ارقـام رو بـه جلو و نماد و ارقام ارزیابی گردید. دادهها با استفاده از روش آمـاری آنـالیز واریـانس بـا انـدازهگیـری مکـرر در سـطح معنیداری p<0/05 تحلیل شدند.
نتایج: سطوح گلوکز و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنیداری نشـان داد. شاخصهای آمادگی جسمانی بهجز تعادل ایستا در گروه تجربی در مقایسه با کنترل، بهبـود معنـیدار یافـت. عملکـرد شناختی بین دو گروه، تغییر معنیداری نشان نداد.
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی می تواند سبب بهبود شاخصهای آمادگی جسـمانی و کنتـرل گلایسـمیک در زنـان مبتلا به دیابت نوع 2 شود. این تمرینات تأثیری بر عملکرد شناختی ندارد.
شماره‌ی مقاله: 8
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |