زمینه و هدف: فعالیت بدنی به عنوان یک ابزار آموزشی - تربیتی، اهداف روانی - اجتماعی گسترده ای را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر شاخص های زیست حرکتی منتخب، پرخاشگری، اضطراب و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در ایام کرونا بود.
روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، 40 دانش آموز دختر دارای اضافه وزن مقطع متوسطه دوم شهر زابل به صورت چند مرحله ای انتخـاب و به دو گـروه کنتـرل و تجربـی تقسیم شدند. برنامه تمرین به مدت 12 هفته با شدت 65-80 % ضربان قلب بیشینه دنبال شد. برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی، عملکرد تحصیلی، پرخاشگری و اضطراب در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری گردید. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های تی زوجی و کو واریانس تحلیل شد.
نتایج: پس از 12 هفته تمرین، نمرات عملکرد تحصیلی، توان هوازی، توان بی هوازی و تعداد تکرار استقامت عضلانی افزایش معنادار و نمره شاخص های پرخاشگری ، اضطراب و زمان دوی سرعت کاهش معنادار یافت (p<0/05). میانگین تغییرات این شاخص ها با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. (p<0/05).
نتیجه گیری: تمرینات هوازی میتواند باعث بهبود سلامت جسمانی، روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در ایام کرونا و قرنطینه گردد.

واژه‌های کلیدی: ورزش، آمادگی جسمانی، عملکردتحصیلی، سلامت روانی، کروناویروس

متن کامل [PDF 349 kb]   (892 دریافت)