زمینه و هدف: اختلالات روانی یک الگوی رفتاری و روان‌شناختی است که از اهمیت بالینی بالایی برخوردار بوده و با افزایش  درد، رنج ،  ناتوانی و مرگ همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت اختلالات روانی (اضطراب، افسردگی و پریشانی روانی) در جمعیت بزرگسال استان اصفهان در سال 1389 انجام شد.

روش‌ها: این مطالعه به‌صورت مقطعی و بر روی داده‌های حاصل از طرح سپاهان که از میان کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان جمع‌آوری شده بود؛ انجام شد. اضطراب و افسردگی واحد‌ها به‌وسیله معیار اضطراب و افسردگی بیمارستانی و پریشانی روانی با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی ارزیابی شد. داده‌ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS نسخه 15 و با کمک آزمون آماری کای‌دو و رگرسیون لوجستیک تحلیل شد.

نتایج: براساس یافته ها شایعترین مشکل روانی در بین واحد ها افسردگی بود. فراوانی هر سه اختلال روانی در زنان به طور معنی­داری بیشتر از مردان بود. نسبت شانس برای ابتلا به پریشانی روانی، اضطراب و افسردگی برای زنان به ترتیب (1.91-1.44=CI، OR=1.66)، (2.24-1.57=CI ،1.87=OR )، (2.04-1.57CI=، 1.79OR=) بود. همچنین فراوانی پریشانی روانی و اضطراب در افراد زیر چهل سال نسبت به افراد بالای چهل سال به طور معنی‌داری بالاتر بود. نسبت شانس در این گروه برای ابتلا به پریشانی روانی و اضطراب به ترتیب 

(0.07-0.93=CI ،0.81OR=(، (CI=0.79-0.94 ،0.79=OR) به‌دست آمد. 

نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان‌دهنده شیوع بالای اختلالات روانی در جمعیت بزرگسال استان اصفهان به خصوص در زنان می‌باشد که ضرورت توجه بیش از پیش مسئولان بهداشت و درمان کشور در جهت کنترل، پیشگیری و درمان این اختلالات را طلب می نماید.