زمینه و هدف: اضطراب یکی از شایع‌ترین اختلالات روانی بیماران همودیالیز است که بر کیفیت زندگی، پذیرش درمان و سیر بیماری آنها تأثیر منفی به‌جا می‌گذارد. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت اضطراب بیماران همودیالیزی و برخی عوامل مرتبط با آن در شهرستان بیرجند در سال 1393 انجام گردید.

روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی – تحلیلی است که به روش مقطعی در سال 1393 بر روی 67 بیمار تحت درمان با همودیالیز بیمارستان ولیعصر (عج) بیرجند به روش سرشماری انجام گردید. ابزار جمع‌آوری داده‌ها مشتمل بر فرم مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سنجش اضطراب اشپیل برگر بود. داده‌ها پس از جمع‌آوری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 16 تحلیل گردید.

نتایج: از تعداد 67 بیمار همودیالیزی 37 نفر مرد و مابقی زن بودند. میانگین و انحراف معیار سنی بیماران15.8± 55.6 سال بود. نمره کل اضطراب بیماران 9/18± 2/104 و میانگین نمره اضطراب آشکار 3/8± 8/50 و اضطراب پنهان آنها 11.8± 53.2 بود. از نظر وضعیت اضطراب، بیش از نیمی از بیماران اضطراب شدید داشتند. میانگین نمره اضطراب با افزایش رضایت زندگی (0.001=p، توجه به معنویات (0.05=p( و بهبود روابط اجتماعی (0.001>P) به‌طور معنی‌داری کاهش داشت.

نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد اضطراب در بیماران همودیالیزی می‌تواند ابعاد متعدد سلامت جسمی، معنوی، روانی و اجتماعی آنها را تحت تاثیر قرار دهد؛ لذا آموزش روش‌های کنترل و پیش‌گیری به‌منظور کاهش این اختلال پیشنهاد می‌گردد.