مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: بر اساس بند (ب) ماده 91 برنامه چهارم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کشور، تا پایان برنامه چهارم باید تمهیدات لازم جهت استقرار بیمه سلامت با محوریت "پزشک خانواده" و "نظام ارجاع" فراهم شود. علیرغم گذشت حدود 6 سال از اجرای این طرح مهم ملی، هنوز ارزشیابی جامعی انجام نشده است.

روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع مقطعی (cross-sectional) و کاربردی بوده و به بررسی نگرش مثبت و منفی پزشکان خانواده و دانشجویان سال آخر پزشکی نسبت به طرح پزشک خانواده پرداخته است. جامعه این پژوهش شامل 47 پزشک خانواده طرف قرارداد با شبکه های بهداشتی - درمانی وابسته با دانشگاه علوم پزشکی تبریز و 80 دانشجوی سال آخر پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز بودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که در 6 محور به بررسی نقاط منفی و در 3 محور به بررسی نقاط مثبت پرداخت. از آزمونهای آماری Hotelling Trace  ، T مستقل، تحلیل واریانس چند متغیره (MAnova) و آزمون توکی (Tukey) و نرم افزار SPSS16 برای آنالیز داده ها استفاده شد.

یافته ها: در بین پزشکان بعد اقتصادی - رفاهی با میانگین 3/8383دارای بیشترین امتیاز و بعد محیطی - روانی با 2/2596 دارای کمترین امتیاز بودند و در بین دانشجویان نیز بعد مالی -شغلی با میانگین 3/9187 دارای بیشترین امتیاز و بعد محیطی- روانی با 2/2025 دارای کمترین امتیاز بودند. بر اساس نتایج آزمون MAnova، تفاوت معنی داری برای ابعاد 9 گانه با سال فراغت از تحصیل پزشکان مشاهده شد. همچنین بر اساس نتایج آزمون Anova برای متغیرهای  شخصی - روانشنا سی و شخصی تفاوت معنی داری مشاهده شد.

نتیجه گیری: هدف از انتخاب دو گروه مطالعه بررسی وضع موجود (نظرات پزشکان خانواده که در حال حاضر در برنامه پزشک خانواده مشارکت دارند) با وضع آینده (نظرات دانشجویان که در آینده وارد این طرح خواهند شد) بود.