زمینه و هدف: خورندگی یکی از پیچیده‌ترین و پرهزینه‌ترین مشکلات مربوط به تولید آب آشامیدنی می‌باشد که بر سلامت مصرف‌کنندگان و پذیرش عمومی یک منبع آب و هزینه‌های تامین آب آشامیدنی تاثیر گذار است. رسوب‌گذاری نیز سبب مشکلاتی همچون گرفتگی و افت فشار در شبکه آب‌رسانی خواهد شد. هدف از این مطالعه تعیین کیفیت شیمیایی و شاخص‌های پایداری (پتانسیل خورندگی و رسوب‌گذاری) منابع تامین آب شرب روستاهای شهرستان تایباد در سال 95-1394 بود.

روش‌ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی، تعداد 96 نمونه (از 8 چاه) در مدت 12 ماه از نظر پارامترهای فیزیکی-شیمیایی مختلف مورد آنالیز قرار گرفت. سپس خورندگی و رسوب‌گذاری آب از نظر شاخص لانژلیه ، شاخص رایزنر، شاخص تهاجمی و شاخص پوکوریوس تعیین شد.

 نتایج: نتایج نشان دادکه برخی از چاه‌ها نتوانستند حد مجاز کیفیت را از نظر TDS و سختی براورده سازند. اما از نظر پارامترهای دیگری از جمله فلوراید، نیتریت و نیترات حدود مجاز رعایت شده بود. همچنین ایستگاه‌های نمونه‌برداری از نظر شاخص لانژلیه 50 درصد خورنده و 50 درصد رسوب‌گذار، شاخص رایزنر 50 درصد خورنده و 50 درصد خنثی، شاخص تهاجمی 25 درصد رسوب‌گذار و 75 درصد خنثی، و ازنظر شاخص پوکوریوس 37.5درصد خورنده، 25 درصد رسوب‌گذار و 37.5 درصد خنثی بودند.

نتیجه‌گیری: از آنجا که از نظر اکثر شاخص‌ها، آب منطقه در وضعیت خنثی و پایدار قرار ندارد، لذا پایدارسازی آب قبل از ورود آب به شبکه توزیع به عنوان عاملی مهم در کنترل پدیده خورندگی و رسوب‌گذاری توصیه می‌شود.