دوره 5، شماره 2 - ( 3-1396 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 28-20 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
2- دانشگاه خاتم
3- دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده:   (6895 مشاهده)

زمینه و هدف: با وجود آمار رو به رشد مبتلایان به HIV مثبت در کشور، کیفیت پایین زندگی و وضعیت نامناسب روان‌شناختی این بیماران، از جمله موضوعاتی است که کمتر به آن پرداخته‌شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری و بهبود نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی از نوع پیش‏آزمون - پس‏آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل مبتلایان به بیماری HIV مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری رباط کریم بود. ۲۸ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه ۱۴ نفره تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه امید درمانی گروهی شرکت داده شدند و در این مدت گروه کنترل مداخله‌ای را دریافت نکرد. داده‌ها توسط پرسشنامه‌های استاندارد گردآوری گردید و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تحلیل گردید.
نتایج: امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری بیماران HIV مثبت موثر بود (۰/۰۰۱>P). نتایج آزمون مانکووا نشان داد که امید درمانی گروهی در بهبود نگرش موفقیت-کمال طلبی و نگرش نیاز به راضی کردن دیگران موثر می‌باشد (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد امید درمانی گروهی به‌عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح امیدواری و کاهش نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت از اثر بخشی مطلوبی برخوردار باشد. لذا استفاده از مداخلات روان‌شناختی در محیط‌های درمانی پیشنهاد می‌گردد. 
 

متن کامل [PDF 522 kb]   (2694 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/4/22 | پذیرش: 1396/7/15 | انتشار: 1396/7/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.