زمینه و هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی نیازهای آموزشی کارکنان (کادر غیر درمانی)دانشگاه علوم پزشکی شیراز جهت ارائه الگوی آموزشی مناسب جهت بهسازی منابع انسانی دانشگاه در سال 1391 انجام گرفته است .

روش بررسی: این تحقیق ،مطالعه ای توصیفی - کاربردی است که در میان دانشکده های مختلف دانشگاه و با نمونه ی آماری 184 نفر انجام شده است. نمونه از طریق نمونه گیری طبقه ای نسبی و جمع آوری داده ها بوسیله یک پرسشنامه 30 گویه ای که به بررسی سطوح دانش، مهارت و نگرش  به دوره های آموزشی و نیازکارکنان پرداخته است صورت پذیرفته است. که اعتبار وروائی آن بوسیله کارشناسان و صاحبنظران تایید و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ 94% می باشد.

یافته ها: در تعیین وضعیت مطلوب در سطوح دانش، مهارت و نگرش، بترتیب آشنایی با روش جمع آوری و تجزیه و تحلیل آمار و اطلاعات با میانگین 79/7،مهارت در نحوه بکارگیری تکنولوژی اطلاعات در پیشبرداهداف سازمانی با میانگین 99/12و تاثیر پذیری تغییرو بکار گیری روش های جدید برای بهبود فعالیتهای سازمانی با میانگین 72/7 بیشترین فراوانی را به خود اختصاص دادند. در وضعیت موجود،  آشنایی با روش انجام کارخود با میانگین 04/4،انجام وظیفه در کوتاه ترین زمان با میانگین 93/3و تاثیر پذیری تغییرو بکار گیری روشهای جدید برای بهبود فعالیتهای با میانگین 25/4 بیشترین فراوانی رابه خود اختصاص دادند. همچنین در قسمت شکاف وضعیت موجود و مطلوب، آشنایی با مهارت های هفتگانه با میانگین27/4،مهارت در نحوه به کار گیری تجزیه و تحلیل آماری با میانگین 98/3 و تاثیر تغییر و بکارگیری روش های جدید برای بهبود فعالیت های سازمان با میانگین47/3 بیشترین شکاف را  در میان نیاز ها به خود اختصاص دادند.

نتیجه گیری: تفاوت معنادار آماری بین سطح موجود ومطلوب دانش، مهارت و نگرش کارکنان وجود داشت و شکاف بین وضعیت موجود ومطلوب ملموس و قابل تامل بود و نیاز به بر گزاری دوره های آموزشی کوتاه مدت و ایجاد تغییرات کیفی و فراهم ساخت قدرت جابجایی نیروی انسانی از طریق دوره های آموزشی وجود داشت.