دوره 5، شماره 2 - ( 3-1396 )                   جلد 5 شماره 2 صفحات 61-56 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه علوم پرشکی تربت حیدریه
2- دانشگاه علوم پزشکی گناباد
3- دانشگاه علوم پزشکی تبریز
چکیده:   (7260 مشاهده)
زمینه و هدف: فرسودگی شغلی در حرفه‌های مددرسان شایع بوده و سطوح بالایی از این مشکل در حرفه‌های بهداشتی و درمانی مخصوصا در پرستاران بخش‌های ویژه ثبت شده است. این پژوهش با هدف تعیین فرسودگی شغلی در بین پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه وابسته به مراکز آموزشی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی است. جامعه مورد مطالعه را پرستاران شاغل در بیمارستان ها ی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر مشهد (۸۰ نفر) در سال ۹۰ تشکیل می‌دادند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه فرسودگی شغلی ماسلاچ (MBI) بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۵/۱۱ انجام شد.
نتایج: میانگین شدت خرده مقیاس مسخ شخصیت، تحلیل عاطفی و فقدان موفقیت فردی به ترتیب ۵/۸۵±۹/۲۰ ، ۱۲/۵۷±۲۵/۳۲ و ۸/۲۷±۳۵ بود. بعلاوه سن (۰/۴۹- =r) و سابقه کار (۰/۴۸- =r) رابطه خطی معکوس با شدت فقدان موفقیت فردی داشت (۰/۰۰۱=P).
نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان دهنده آن است که سطح بالای فرسودگی شغلی به‌خصوص در خرده مقیاس عدم موفقیت فردی در بین پرستاران بخش‌های ویژه وجود دارد. لذا با توجه به اهمیت بالای این بخش‌ها نیاز به توجه بیشتر مسئولین به این قشر زحمتکش و مشارکت دادن پرستاران در تصمیم‌گیری‌های سازمانی می تواند تا حدی زیادی از فرسودگی شغلی و عوارض آن پیشگیری نماید.  
 
متن کامل [PDF 541 kb]   (2290 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1396/5/10 | پذیرش: 1396/6/25 | انتشار: 1396/7/15

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.