دوره 6، شماره 4 - ( 12-1397 )                   جلد 6 شماره 4 صفحات 64-57 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه روان شناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه روان شناسی مشاوره و تربیتی، دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایرانفردوسی مشهد
چکیده:   (6063 مشاهده)
زمینه و هدف: تجارب نخستین سال‌های زندگی و نحوه‌ی تعامل مادر با کودک، بنیاد سلامتی یا بیماری کودک را در بزرگسالی مشخص مینماید. سبکهای فرزندپروری و خودکارآمدی مادر دو عامل مهم و موثر در بروز اضطراب کودک محسوب می­شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودکارآمدی و سبک فرزندپروری مادر در پیش بینی اضطراب کودکان پیش دبستانی انجام شد.
روش­ ها: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. جامعه‌ی آماری را مادران کودکان پیش دبستانی مهدکودک‌های شهر مشهد تشکیل می دادند. تعداد 181 نفر از مادران به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به مطالعه وارد شدند. به منظور جمع آوری داده ­ها از مقیاس های خودکارآمدی والدگری دومکا، اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس و فرزندپروری بامریند استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 22 انجام شد.
نتایج: بین میزان خودکارآمدی مادر و اضطراب کودک، همینطور خودکارآمدی مادر و شیوه‌ی فرزندپروری مستبدانه آن­ها به ترتیب (0/2-r=، 0/006 P)، (0/24-r=،001/0 P)؛ همبستگی معکوس و معناداری مشاهده شد. همچنین سبک فرزندپروری مستبدانه‌ی مادر با اضطراب کودک رابطه مستقیم و معناداری داشت
(0/23
r=، 001 /0 P).
نتیجه­ گیری: با توجه به ارتباط سبک فرزندپروری مستبدانه و خودکارآمدی پایین مادر با اضطراب کودکان پیشنهاد می شود در برنامه های توانمندسازی مادران، تعدیل سبک فرزندپروری و افزایش خودکارآمدی مادران مد نظر قرار گیرد.
متن کامل [PDF 579 kb]   (1574 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/10/11 | پذیرش: 1398/2/3 | انتشار: 1398/3/7

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.