زمینه و هدف: فعالیت جسمانی منظم خطر بیماری‌های قلبی‌- عروقی، سرطان و افسردگی را کاهش می‌دهد. انجام فعالیت بدنی منظم اولویت سبک زندگی سالم است و یکی از راه‌های تقویت سیستم ایمنی و پیشگیری از ابتلاء به بیماری‌های غیر واگیر می‌باشد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر نظریه رفتار برنامه‌ریزی شده بر ارتقاء فعالیت فیزیکی بهورزان زن شاغل در کاشمر انجام شد.
روش ­ها: مطالعه به روش نیمه تجربی بر روی 61 بهورز زن شاغل انجام گردید. واحدها به شیوه تصادفی ساده به دو گروه کنترل و مداخله تخصیص داده شدند. از پرسش نامه فعالیت فیزیکی محقق ساخته به منظور جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. مداخله چهار هفته برای گروه هدف اجرا و گروه کنترل در این فاصله مداخله‌ای دریافت نکرد. تحلیل آماری با نرم افزار SPSS نسخه 24 و استفاده از آزمون مجذورکای و آزمون تی مستقل انجام شد.
نتایج: پس از مداخله، میانگین نمره هنجار انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری و میزان فعالیت فیزیکی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی‌داری داشت (0/05p<). بین میانگین نمره نگرش قبل و بعد از مداخله در دو گروه تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد (0/05< p).
نتیجه ­گیری: مداخله آموزش مبتنی بر نظریه  رفتار برنامه ریزی شده موجب ارتقاء رفتار فعالیت فیزیکی بهورزان زن شاغل گردید. پیشنهاد می‌شود از این نظریه در برنامه‌های آموزشی سطوح اولیه پیشگیری استفاده گردد.