دوره 7، شماره 2 - ( 6-1398 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 22-11 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
M S E, A S, A H A. Effect of Eight Weeks High Intensity Interval Training (HIIT) and Caffeine Intake on Glycemic Indices and Insulin Resistance in Wistar Diabetic Male Rats. Journal title 2019; 7 (2) :11-22
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-641-fa.html
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-641-fa.html
سید حیدری مریم، صادقی عباس، همتی عفیف علی. اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر شاخص‌های گلایسمی و مقاومت به انسولین در موش‌های صحرایی نر دیابتی. عنوان نشریه. 1398; 7 (2) :11-22
1- گروه تربیت‌بدنی و علوم ورزشی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده: (4301 مشاهده)
زمینه و هدف: استفاده از مکمل‌ها و تمرینات ورزشی برای کنترل دیابت متداول است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید و مصرف کافئین بر شاخص‌های گلایسمی و مقاومت به انسولین در موش‌های دیابتی است.
روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی 50 سر موش صحرایی نر دیابتی شده به گروه‌های مساوی (کنترل، کنترل دیابتی، دیابتی + مکمل، دیابتی + تمرین و دیابتی + تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 8 هفته و هفته‌ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه‌ای با شدت 90- 85% سرعت ماکزیمم) بود و هر هفته پنج روز mg/kg70 پودر کافئین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی سطوح سرمی گلوکز و انسولین ناشتا و شاخص مقاومت و حساسیت به انسولین اندازه‌گیری شد.
نتایج: تحلیل واریانس یک‌طرفه کاهش معنی‌دار گلوکز و افزایش معنی‌دار انسولین ناشتا را در دو گروه دیابتی + مکمل و گروه دیابت + مکمل+ تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی نشان داد (0/001p=). گروه دیابت + تمرین اثرگذاری بیشتری در کاهش مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل دیابتی داشت (0/001p=)، اما در مقایسه با سایر گروه‌ها این تفاوت معنادار نبود (0/85 =p). بیشترین افزایش در شاخص حساسیت به انسولین نیز در گروه دیابتی+ مکمل مشاهده شد (0/007p =).
نتیجه گیری: مصرف توأم کافئین همراه با تمریناتتناوبی شدید احتمالاً می‌تواند با بهبود سطوح گلوکز خون، انسولین، حساسیت و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی نوع دو نقشی مؤثری داشته باشد که البته مستلزم تحقیقات بیشتر است.
روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی 50 سر موش صحرایی نر دیابتی شده به گروه‌های مساوی (کنترل، کنترل دیابتی، دیابتی + مکمل، دیابتی + تمرین و دیابتی + تمرین + مکمل) تقسیم شدند. برنامه تمرین شامل 8 هفته و هفته‌ای 5 جلسه (6 تا 12 وهله 2 دقیقه‌ای با شدت 90- 85% سرعت ماکزیمم) بود و هر هفته پنج روز mg/kg70 پودر کافئین تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی سطوح سرمی گلوکز و انسولین ناشتا و شاخص مقاومت و حساسیت به انسولین اندازه‌گیری شد.
نتایج: تحلیل واریانس یک‌طرفه کاهش معنی‌دار گلوکز و افزایش معنی‌دار انسولین ناشتا را در دو گروه دیابتی + مکمل و گروه دیابت + مکمل+ تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی نشان داد (0/001p=). گروه دیابت + تمرین اثرگذاری بیشتری در کاهش مقاومت به انسولین نسبت به گروه کنترل دیابتی داشت (0/001p=)، اما در مقایسه با سایر گروه‌ها این تفاوت معنادار نبود (0/85 =p). بیشترین افزایش در شاخص حساسیت به انسولین نیز در گروه دیابتی+ مکمل مشاهده شد (0/007p =).
نتیجه گیری: مصرف توأم کافئین همراه با تمریناتتناوبی شدید احتمالاً می‌تواند با بهبود سطوح گلوکز خون، انسولین، حساسیت و مقاومت به انسولین در رت های دیابتی نوع دو نقشی مؤثری داشته باشد که البته مستلزم تحقیقات بیشتر است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Designed & Developed by : Yektaweb