دوره 8، شماره 1 - ( 6-1399 )                   جلد 8 شماره 1 صفحات 13-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه مدیریت محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و نحقیقات تهران، تهران، ایران
2- دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران
4- گروه جغرافیا دانشگاه بیرجند، بیرجند، ایران
چکیده:   (3360 مشاهده)
زمینه و هدف: منطقه سیستان با بیش از 320 روز خشک یکی از کانون های رخداد ریزگردها بوده و هر سال بر تعداد روزهای دارای گردوغبار آن افزوده شده که پیامدهای اقتصادی اجتماعی و بهداشتی برای بیش از 400 هزار نفر در این منطقه داشته است. پژوهش حاضر با نگاهی متفاوت به بررسی آسیب پذیری اجتماعی نقاط جمعتی این منطقه در برابر آلودگی هوا پرداخته است.
روش ­ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که با استفاده از شاخص آسیب پذیری اجتماعی (SVI) و شاخص های مرتبط جهت ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی در برابر آلودگی هوا انجام پذیرفت.
نتایج: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که سه عامل مهم تاثیرگذار بر شاخص های اجتماعی یا SVI شامل تعداد تحصیل کرده ها و فارغ التحصیلان، تعداد پزشک در بیمارستان ها و تخت بیمارستانی و میزان درآمد می باشد. خروجی مدل ها نشان داده که شهرستان های سسیستان از آسیب پذیری اجتماعی بالایی برخوردار بوده، اما با این وجود شهرستان های هیرمند و نیمروز از شرایط حساسی از نقطه نظر آسیب پذیری اجتماعی برخوردار می باشند.
نتیجه­ گیری: نتایج نشان می دهد که نقاط جمعیتی از جمله کانون های شهری و روستایی در برابر آلودگی هوا از نظر آسیب پذیری اجتماعی متفاوت بوده و شهرستان های نیمروز و هامون پایین ترین رتبه آسیب پذیری اجتماعی را دارا می باشند.
متن کامل [PDF 429 kb]   (2112 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: عمومى
دریافت: 1399/1/19 | پذیرش: 1399/2/28 | انتشار: 1399/6/29

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.