دوره 8، شماره 1 - ( 6-1399 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 69-60 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد گرگان، دانشگاه آزاد اسلامی، گرگان، ایران
2- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی گلستان، گرگان، ایران
2- مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی گلستان، گرگان، ایران
چکیده: (3946 مشاهده)
زمینه و هدف: عفونت ادراری یکی از شایع‌ترین عفونت‌های باکتریایی در انسان است که معمولاً به طور تجربی درمان می‌شوند. از آنجایی که الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می‌تواند از یک منطقه به منطقه دیگر متفاوت باشد، هدف از این مطالعه تعیین شیوع و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی باکتری‌های ادراری جدا شده از نمونههای ادراری ارجاع شده به بیمارستان حضرت رسول شهرستان کلاله بود.
روش ها: نمونههای ادراری بیماران مشکوک به عفونت ادراری ارجاع شده به آزمایشگاه بیمارستان در سال 1396 مورد بررسی قرار گرفت و در نمونههای مثبت، یوروپاتوژن ها با استفاده از آزمون های میکروب شناسی و بیوشیمیایی استاندارد شناسایی شدند. سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به روش انتشار در دیسک تعیین شد.
نتایج: از 640 نمونه ادراری، 141 نمونه (22%) از نظر عفونت ادراری مثبت بودند. جدایه‌ها به ترتیب شیوع عبارت بودند از: استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، اشرشیاکلی، کلبسیلا پنومونیه، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، آنتروباکتر کلواکه، میکروکوک، استرپتوکوک گروه B و سودوموناس ائروژینوزا. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه‌های گرم مثبت و منفی به ترتیب نسبت به تتراسایکلین (71/4%) و سفالوتین (85/9%) مشاهده شد. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی را جدایه‌ها نسبت نیتروفورانتوئین (91/4%) داشتند.
نتیجه گیری: در پژوهش حاضر جدایه‌های استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و اشرشیاکلی با بیشترین فراوانی نسبت به آنتی بیوتیک تتراسایکلین مقاومت زیادی داشتند که برای درمان عفونت‌های ادراری ناشی از آن ها این آنتی بیوتیک توصیه نمی‌شود. شاید بتوان استفاده از آنتی بیوتیک‌های نیتروفورانتوئین و آمیکاسین را در درمان تجربی این عفونت‌ها به عنوان داروی خط اول توصیه نمود.
روش ها: نمونههای ادراری بیماران مشکوک به عفونت ادراری ارجاع شده به آزمایشگاه بیمارستان در سال 1396 مورد بررسی قرار گرفت و در نمونههای مثبت، یوروپاتوژن ها با استفاده از آزمون های میکروب شناسی و بیوشیمیایی استاندارد شناسایی شدند. سپس الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن ها به روش انتشار در دیسک تعیین شد.
نتایج: از 640 نمونه ادراری، 141 نمونه (22%) از نظر عفونت ادراری مثبت بودند. جدایه‌ها به ترتیب شیوع عبارت بودند از: استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس، اشرشیاکلی، کلبسیلا پنومونیه، استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس، آنتروباکتر کلواکه، میکروکوک، استرپتوکوک گروه B و سودوموناس ائروژینوزا. بیشترین میزان مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه‌های گرم مثبت و منفی به ترتیب نسبت به تتراسایکلین (71/4%) و سفالوتین (85/9%) مشاهده شد. بیشترین حساسیت آنتی بیوتیکی را جدایه‌ها نسبت نیتروفورانتوئین (91/4%) داشتند.
نتیجه گیری: در پژوهش حاضر جدایه‌های استافیلوکوکوس ساپروفیتیکوس و اشرشیاکلی با بیشترین فراوانی نسبت به آنتی بیوتیک تتراسایکلین مقاومت زیادی داشتند که برای درمان عفونت‌های ادراری ناشی از آن ها این آنتی بیوتیک توصیه نمی‌شود. شاید بتوان استفاده از آنتی بیوتیک‌های نیتروفورانتوئین و آمیکاسین را در درمان تجربی این عفونت‌ها به عنوان داروی خط اول توصیه نمود.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |