زمینه و هدف: از برآورد ظرفیت هوازی انسان می توان در ایجاد تناسب هرچه بیشتر بین فیزیولوژی کارگر و کار استفاده نمود. این مطالعه با هدف تعیین ظرفیت هوازی کارگران مرد صنایع شهر سنندج و تعیین عوامل موثر بر آن در سال 1392 به انجام رسید. روش: برای انجام این تحقیق 200نفر از کارگران مرد سالم غیر سیگاری به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تعیین ظرفیت هوازی کارگران از تست پله تاکسورت و شاهنواز استفاده گردید. برای بررسی روابط بین متغیرهای کیفی با میانگین VO2-max از آزمون t و برای بررسی ارتباط بین متغیرهای کمی و میانگین VO2-max از one way ANOVA و رگرسیون خطی چند گانه و برای ساختن بهترین مدل از آنالیز stepwise در رگرسیون خطی چندگانه استفاده گردید. یافته ها: بر طبق نتایج میانیگین ظرفیت هوازی کارگران (34/0)±92/2لیتر بر دقیقه بدست آمد. نتایج این مطالعه نشان داد که بین وزن بدن و وضعیت تاهل با بیشترین ظرفیت هوازی رابطه معنی دار وجود دارد. با توجه به نتایج این مطالعه بین قد، BMI، سن، سطح سواد، عادت ورزش کردن، نظام نوبت کاری و خستگی هنگام انجام کار با بیشترین ظرفیت هوازی رابطه معنی دار وجود ندارد. نتیجه گیری: وضعیت تاهل و وزن از عوامل موثر بر بیشترین ظرفیت هوازی می باشد.

واژه‌های کلیدی: حداکثر ظرفیت هوازی، تناسب فیزیولوژیک، ظرفیت انجام کار فیزیکی، پروتکل تاکسورت و شاهنواز

متن کامل [PDF 1986 kb]   (4220 دریافت)