دوره 8، شماره 3 - ( 10-1399 )
جلد 8 شماره 3 صفحات 60-52 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- گروه روان شناسی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی، ساری، ایران
چکیده: (3386 مشاهده)
زمینه و هدف: اضطراب اجتماعی یکی از مشکلات شایع بین نوجوانان است که تأثیر زیادی بر رشد اجتماعی دارد. رفتاردرمانی دیالکتیکی در طیف وسیعی از مشکلات و اختلال های روانی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی مهارت آموزی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجانی، پریشانی و اجتناب اجتماعی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود.
روش ها: در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل، جامعۀ آماری را تمامی نوجوانان 12 تا 18 سال مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 6 شهر تهران در سال 1398 تشکیل می‌دادند. 30 نفر به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه 15 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله مهارت های مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی را طی 12 جلسه 120 دقیقهای دریافت نمود. مقیاس تنظیم هیجانی، مقیاس پریشانی و اجتناباجتماعی در دو گروه اجرا شد. داده‌ها از طریق آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 22 تحلیل شدند.
نتایج: میانگین سنی آزمودنی ها در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 3/20±12/93، 3/10±13/00 سال بود. پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، رفتاردرمانی دیالکتیکی پریشانی و اجتناباجتماعی (p<0/001) و نیز هیجان منفی (p<0/001) را در نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی در مقایسه با پیش آزمون بهبود بخشید، درحالیکه در گروه کنترل تفاوت معنیداری در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون مشاهده نشد (p>0/05) .
نتیجه گیری: مهارتآموزی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی توانست پریشانی و اجتناب اجتماعی و همچنین هیجان منفی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را کاهش دهد و به عنوان یک درمان مؤثر در نظر گرفته شود.
روش ها: در این پژوهش نیمهتجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل، جامعۀ آماری را تمامی نوجوانان 12 تا 18 سال مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 6 شهر تهران در سال 1398 تشکیل می‌دادند. 30 نفر به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه 15 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. گروه مداخله مهارت های مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی را طی 12 جلسه 120 دقیقهای دریافت نمود. مقیاس تنظیم هیجانی، مقیاس پریشانی و اجتناباجتماعی در دو گروه اجرا شد. داده‌ها از طریق آزمون کوواریانس و با استفاده از نرم‌افزارSPSS نسخه 22 تحلیل شدند.
نتایج: میانگین سنی آزمودنی ها در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 3/20±12/93، 3/10±13/00 سال بود. پس از تعدیل نمرات پیش آزمون، رفتاردرمانی دیالکتیکی پریشانی و اجتناباجتماعی (p<0/001) و نیز هیجان منفی (p<0/001) را در نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی در مقایسه با پیش آزمون بهبود بخشید، درحالیکه در گروه کنترل تفاوت معنیداری در پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون مشاهده نشد (p>0/05) .
نتیجه گیری: مهارتآموزی مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی توانست پریشانی و اجتناب اجتماعی و همچنین هیجان منفی نوجوانان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را کاهش دهد و به عنوان یک درمان مؤثر در نظر گرفته شود.
واژه‌های کلیدی: رفتاردرمانی دیالکتیکی، تنظیم هیجانی، پریشانی و اجتناب اجتماعی، اختلال اضطراب اجتماعی
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |