زمینه و هدف: بیماران افسرده با مشکلاتی در زمینه توانـایی هـای شـناختی، تنظـیم هیجانـات و نـاگویی هیجانی مواجه هستند. چشمانداز زمان به عنوان دیدگاه فرد نسبت به گذشته، حال و آینده شخصی وی، می تواند به بهبود تواناییهای شناختی و هیجانی کمک کند. پژوهش حاضر با هدف بررسـی اثربخشـی درمـان مبتنی بر افق زمان بر توانایی های شناختی، تنظیم هیجان و ناگویی هیجانی در نوجوانان دختر افسرده شهر یزد انجام شد.
روش‌ها: این پژوهش به روش نیمه تجربی انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی نوجوانان دختر افسرده شهر یزد بود. 21 نوجوان دختر افسرده به روش هدفمند انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه مداخله (8 نفر) و کنترل (13 نفـر) قـرار گرفتند. جهت گردآوری داده های پژوهش از ابزارهای استاندارد استفاده شد. گروه مداخله در شش جلسه 60 دقیقـه ای، هفته ای دو بار، در آموزش برنامه افق زمان شرکت نمودند. دادهها با روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر تحلیـل گردید.
نتایج: براساس یافته ها درمان مبتنی بر افق زمان بر افزایش توانایی شناختی، بهبود تنظیم هیجانی و کاهش ناگویی هیجانی در نوجوانان دختر افسرده تأثیر معناداری داشت (p<0.05) امـا اثـر مداخلـه تنهـا در مـورد متغیـر تو انـایی شناختی در طول زمان پایدار بود.(p<0.05).
نتیجه گیری: بر اساس نتایج ، برنامه افق زمانی مداخله ای سودمند است که با تاکید بـر مولفـه هـایی ماننـد آمـوزش مدیریت فعال زمان، می تواند بر میزان توانایی شناختی تاثیر پایدار و مطلوبی داشته باشد.

واژه‌های کلیدی: درمــان مبتنــی بــر افــق زمـــان، توانـــایی هـــای شناختی، تنظـیم هیجـان، ناگویی هیجانی، نوجوانان افسرده

متن کامل [PDF 318 kb]   (934 دریافت)