دوره 9، شماره 2 - ( 7-1400 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 60-48 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران علوم پزشکی مشهد
2- دانشیار،گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- استادیار،گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- دانشگاه استاد، گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایرانپزشکی مشهد
5- استاد، گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- دانشیار،گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
3- استادیار،گروه آموزش بهداشت و ارتقاء سلامت، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
4- دانشگاه استاد، گروه آمار زیستی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایرانپزشکی مشهد
5- استاد، گروه اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (2721 مشاهده)
زمینه و هدف: سلامت معنوی یکی از ابعاد سلامت است که تاثیر مثبتی بر سلامت جسمی و روانی افراد دارد. براساس شواهد یکی از عواملی که به ارتقاء سلامت عمومی زنان منجر می شود خودکارآمدی است. در این مطالعه رابطه بین سلامت معنوی با خودکارآمدی در زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفت.
روش ها: این مطالعه مقطعی با مشارکت 400 نفر از زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد در سال 1398 انجام شد. برای سنجش داده ها از پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (Palutzian & Ellison) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (Sherer) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 تحلیل گردید.
نتایج: میانگین سنی زنان 9/8±34/22 سال بود. 53/2 % واحدها از سلامت معنوی در سطح متوسط و 46/8% از سلامت معنوی بالا برخوردار بودند. هم چنین 37% خودکارآمدی در سطح متوسط و 8/62% خودکارآمدی در سطح بالا داشتند. در سطوح تحصیلات میانگین سلامت معنوی (0/006= P) و خودکارآمدی (0/001> P) تفاوت معناداری داشتند. مدل خطی عمومی بین سلامت معنوی زنان و خودکارآمدی با کنترل تحصیلات رابطه معناداری نشان داد (0/001>,P 0/96 β=).
نتیجه گیری: بین سلامت معنوی و خودکارآمدی زنان ارتباط معناداری وجود داشت؛ لذا توجه به سلامت معنوی به منظور ارتقاء خودکارآمدی در زنان توصیه می شود.
روش ها: این مطالعه مقطعی با مشارکت 400 نفر از زنان مراجعه کننده به فرهنگسراهای شهر مشهد در سال 1398 انجام شد. برای سنجش داده ها از پرسشنامه ویژگی های فردی، پرسشنامه سلامت معنوی پولوتزین و الیسون (Palutzian & Ellison) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر (Sherer) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss ویرایش 16 تحلیل گردید.
نتایج: میانگین سنی زنان 9/8±34/22 سال بود. 53/2 % واحدها از سلامت معنوی در سطح متوسط و 46/8% از سلامت معنوی بالا برخوردار بودند. هم چنین 37% خودکارآمدی در سطح متوسط و 8/62% خودکارآمدی در سطح بالا داشتند. در سطوح تحصیلات میانگین سلامت معنوی (0/006= P) و خودکارآمدی (0/001> P) تفاوت معناداری داشتند. مدل خطی عمومی بین سلامت معنوی زنان و خودکارآمدی با کنترل تحصیلات رابطه معناداری نشان داد (0/001>,P 0/96 β=).
نتیجه گیری: بین سلامت معنوی و خودکارآمدی زنان ارتباط معناداری وجود داشت؛ لذا توجه به سلامت معنوی به منظور ارتقاء خودکارآمدی در زنان توصیه می شود.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |