دوره 9، شماره 3 - ( 11-1400 )                   جلد 9 شماره 3 صفحات 46-37 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، واحد تنکابن، دانشگاه آزاد اسلامی، تنکابن، ایران
2- گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت الله آملی، آمل، ایران
3- گروه انگل شناسی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قزوین، قزوین، ایران
چکیده:   (2089 مشاهده)
زمینه و هدف: هیداتیدوزیس یکی از مهمترین بیماریهای انگلی و شایع در ایران است. تاکنون درمـان مشـخص و مطمئنی برای این بیماری ثبت نشده است، این مطالعه با هدف بررسی اثـر ضـدانگلی گیـاه اناریجـه بـر رو ی مرحلـه پروتواسکولکس انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس در شرایط برونتنی انجام شد.
روشها: گیاه اناریجه از مناطق جنگلی استانمازندران جمع آوری و با استفاده از روش ماسیراسـیون و الکـل متـانول عصارهگیری انجـام و عصـاره هـا در غلظـت هـای 50 ،100 ،200 ،400 و 800 میکروگـرم بـر میلـی لیتـر تهیـه شـد. پروتواسکولکس انگل اکینوکوکوس گرانولوزوس از کبد، طحال و ریه گوسفندی جدا شد. غلظتهای مختلـف داروئـی در کنار داروی آلبندازول بعنوان کنترل مثبت در پلیتهای 96 خانه به همراه پروتواسکولکس ها بـه مـدت 6 ،12 ،24 و 48 ساعت انکوبه و در نهایت میزان زنده مانی انگل با استفاده از رنگآمیزی حیاتی ائوزین 01/0 بررسی شد.
نتایج: برطبق یافته ها، با افزایش غلظتدارو و افزایش زمان انکوباسیون میـزان زنـدهمـانی پروتواسـکولکس هـا بطـور معنیداری کاهش مییابند. غلظت 200 میکروگرم بر میکرولیتر از عصاره متانولی گیاه بعنوان مناسبترین دوز مصـرفی بود که بعد از 48 ساعت 100 درصد پروتواسکولکسها را از بین برد. همچنین نتایج تست MTT نشان داد که عصاره متانولی گیاه حتی در غلظت 1600 میکروگرم بر میلیلیتر هیچگونه سمیتی بر روی رده سلولی HeLa نداشته است.
نتیجه گیری: نتایج نشانداد که گیاه اناریجـه دارای خاصـیت اسـکولکس کشـی مناسـب مـی باشـد و پـس از انجـام آزمایشات تکمیلی و تائیدی میتواند بعنوان درمان طبیعی ضدانگلی مورد استفاده قرار گیرد..
متن کامل [PDF 304 kb]   (1086 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/8/13 | پذیرش: 1400/9/16 | انتشار: 1400/11/16

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.