دوره 9، شماره 4 - ( 12-1400 )                   جلد 9 شماره 4 صفحات 60-48 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد پردیس، ایران
چکیده:   (1718 مشاهده)
زمینه و هدف: فعالیتهای هوازی و مکملهای گیاهی بهعنوان ابزاری جهت کنترل و کاهش بســـیاری از بیماریهای ناشی از استرس اکسیداتیو از جمله بیماریهای ریوی مطرح هستند. هدف این پژوهش بررسی تأثیر 8 هفته تمرین هوازی و مکمل بذر گشنیز بر برخی شاخصهای ا سترس اکسیداتیو و مقادیر ATP بافت ریه رت های نر مسموم شده با پراکسید هیدروژن بود.
روش ها: تعداد 42 موش صـــحرایی نر بالغ نژاد ویســـتار بهطور تصـــادفی به 7 گروه کنترل، مســـمومیت، مسمومیت+ 10 kg/mg عصاره گشنیز (مکمل1 ) مسمومیت+ 10kg/m  عصاره گشنیز (مکمل 2) مسمومیت+ تمرین، مسمومیت+ تمرین+ مکمل 1 ،مسمومیت+ تمرین+ مکمل 2 تقسیم شدند. مداخلات شامل 8 هفته (5 جلسه تمرین در هفته) دویدن روی نوار گردان به مدت 60 دقیقه و تزریق عصــاره بذر گشــنیز با دوزهای 5kg/mg  و 10 طی دو هفته بود. غلظت بافتی شاخصهای ATP ،MDA و PAB با ا ستفاده از کیتهای ویژه ارزیابی و دادهها با آزمون تحلیل واریانس دو راهه در سطح معناداری 0/05 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: هشــت هفته تمرین هوازی غلظت ATP را بصــورت معناداری افزایش و غلظت PAB ریوی را بصــورت معناداری کاهش داد.(p<0/05) .در حالیکه اثر معناداری بر شاخص MDA نداشت (0/05>P). از طرفی تنها دریافت 10kg/mg عصاره گشنیز باعث افزایش معنادار غلظت ATP و کاهش معنادار PAB در بافت ریه شد.تعامل تمرین هوازی با دوزهای عصــاره بذر گشــنیز نیز موجب افزایش معنادار غلظت ATP و کاهش معنادارغلظت MDA و PAB گردید.(p<0/05).
نتیجهگیری: علی رغم تأثیر مداخلات در تعدیل اثر مسـمومیت برخی شـاخصها، بیشـترین اثر هنگام تعامل تمرین هوازی و دوزهای بالای عصاره گشنیز مشاهده گردید.

 
شماره‌ی مقاله: 5
متن کامل [PDF 632 kb]   (589 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/12/9 | پذیرش: 1401/1/28 | انتشار: 1401/3/10

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.