زمینه و هدف: یکی از شایع‏ترین بیماری‏های متابولیکی دیابت با ویژگی هیپرگلیسیمی و نارسایی عملکرد‏ انسولین درون‏زاد می‏باشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر 10 هفته HIIT بربیان ژن HIF-1α در بافت قلب موش‏های صحرایی مبتلا به دیابتی نوع‏2 بود.
روش‏ها: در این مطالعه تجربی، 36 سر موش صحرایی ویستار با میانگین وزنی 58±200 گرم به طور تصادفی در گروه‏های کنترل، کنترل دیابتی و تمرین دیابتی قرار گرفتند. گروه تمرین دیابتی پس از القاء دیابت 10 هفته HIIT دریافت کردند. 24 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از آﺧﺮیﻦ ﺟﻠﺴﮥ ﺗﻤﺮیﻨﯽ ﺣﯿﻮاﻧﺎت ﺗﺸﺮیﺢ و سرم و بافت قلب موش‎های صحرایی جهت بررسی جمع آوری شدند. داده‏ها با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی‏داری 0/05 درصد بررسی شدند.
نتایج: نتایج پژوهش حاضر نشان داد دیابت نوع 2 باعث کاهش معنادار بیان ژن HIF-1α در بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع2 می شود.(P=0/001) . با این حال HIIT باعث افزایش معناداربیان ژن HIF-1α در گروه دیابتی همراه با تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.(P=0/001)  همچنین نتایج نشان داد تمرینات HIIT باعث کاهش معنادارشاخص مقاومت به انسولین در گروه دیابتی همراه با تمرین نسبت به گروه کنترل دیابتی شد.(P=0/001) ازطرفی10هفته HIIT تأثیر معناداری بر وزن بطن چپ بافت قلب نداشت (P>0/05)
نتیجه گیری: به طورکلی، بر اساس یافته‏های ما به نظر می‏رسد دیابت باعث کاهش معنادار بیان ژن HIF-1α در بافت قلب می‏شود و HIIT با افزایش حساسیت به انسولین و افزایش HIF-1α ممکن است از بافت قلب آنان محافظت کند.

واژه‌های کلیدی: تمرین با شدت بالا، HIF-1α، دیابت نوع2

متن کامل [PDF 542 kb]   (391 دریافت)