زمینه و هدف: مصرف بی رویه آنتی بیوتیکها موجب افزایش مقاومت به آنتی بیوتیکهای معمول در درمان عوامل عفونت دستگاه ادراری شده است. در این مطالعه ارزیابی اثر ضد باکتریایی نانوذرات کیتوزان و پپتید 1018-IDR علیه ایزوله های سودوموناس آئروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت.
روشها: در مطالعه حاضــر 20 ایزوله ســودوموناس آئروژینوزا مقاوم و 20 ایزوله حســاس به آنتی بیوتیک ایمیپنم از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جداسازی گردید. توانایی تشکیل بیوفیلم و حضور سه ژن دخیل در تولید بیوفیلم شامل algD ،pslD و pelF در این ایزولهها به ترتیب با روشهای کریســـتال ویوله و PCR بررســـی گردید. اثر ضـــد باکتریایی آنتی بیوتیک ایمیپنم، پپتید ضــد میکروبی 1018-IDR و نانوذرات کیتوزان با تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) با روش میکرودیلوشن براث ارزیابی گردید.
نتایج: تولید بیوفیلم در این ایزوله ها به صورت ضعیف (10 %) متوسط (35 %)و قوی (55 %)بود. فراوانی حضور سه ژن مربوط به بیوفیلم algD و pslD و pelF به ترتیب 90% ،80 %و 75 %مشـــاهده شـــد. مقادیر MIC برای ایزوله‌ها به ترتیب µg/ml 128-16 برای ایمی‌پنم، µg/ml 40 و 80 برای پپتید IDR-1018،  µg/ml 375 و 750 برای نانوذرات کیتوزان بدست آمد.
نتیجه گیری: یافتن راهکارهای جایگزین مانند پپتیدهای ضــد میکروبی و نانوذرات می تواند در درمان ســویه های سودوموناس آئروژینوزا موثر باشد. نتایج مطالعه نشان داد که پپتید 1018-IDR و نانوذرات کیتوزان به تنهایی و یا در ترکیب با آنتی بیوتیک ایمیپنم میتوانند به عنوان راهکار درمانی مطرح باشند.

واژه‌های کلیدی: عفونت دستگاه ادراری، سودوموناس آئروژینوزا، مقاومت آنتی بیوتیکی، نانوذرات کیتوزان، پپتید IDR-1018

متن کامل [PDF 401 kb]   (810 دریافت)