زمینه و هدف: از ابتدای نظریه پردازی در پرستاری، ارتباط بعنوان عنصر اساسی در مراقبت مطرح شد. عشق نیز عنصری اساسی در ارتباط است. هر چند که بطور نظاممند جایگاه عشق در پرستاری تبیین نشده است اما کارهای نظریه پردازانی مانند واتسون و مقالات پراکنده قابل توجه است. از این رو این مطالعه با هدف، تبیین عشق در ارتباط پرستار و مددجو ارائه شده است.
روش ها: برای تبیین مفهوم عشق در پرستاری، مقالات مربوط به این مفهوم در منابع اینترنتی و کتابخانهای تا تاریخ سپتامبر 2022 مورد بررسی قرار گرفت. ابتدا پایگاه های الکترونیکی با واژه های کلیدی عشق، ارتباط، پرستار، مددجو و پرستاری بصورت فارسی و انگلیسی و بصورت مجزا و ترکیبی جستجو شد. سپس با مرور خلاصه، مقالات مرتبط شناسائی و متن مقالات بطور کامل مطالعه گردید. در تکمیل فرایند جستجو منابع کتابخانه ای معتبر نیز بررسی شدند.
نتایج: کارکردهای عشق در ارتباط شامل عمق بخشیدن به ارتباط بین فردی، شفابخشی ارتباط، غنای شغلی و ثبات مراقبت میباشد که در بستر اخلاق فضیلتگرا میتواند تحقق یابد.
نتیجه گیری: اگر چه مهمترین چالش های پیشروی آن یعنی وجود پرستار عاشق و نیاز به منابع انسانی کافی اجرای آن را با مانع روبه رو میکنند اما استفاده از عشق در پرستاری با تاکید بر آموزه های اخلاقی و معنوی و الگو مداری میتواند سبب ارتقا جایگاه حرفه ای پرستار شود. نقویت عشق در پرستاری بعنوان رویکردی انسانی جهت افزایش پیامدهای مطلوب برای مددجو و پرستار توصیه میگردد.

واژه‌های کلیدی: عشق، ارتباط، پرستار، مددجو، پرستاری

متن کامل [PDF 235 kb]   (643 دریافت)