دوره 11، شماره 3 - ( 12-1402 )
جلد 11 شماره 3 صفحات 23-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
جواد حسینی1 
، ناهید حسین زاده1 ، فرشته عیدی2 ، محبوبه فیروز1 ، سمانه دامغانی1 ، اسحق ایلدرآبادی 1
، ناهید حسین زاده1 ، فرشته عیدی2 ، محبوبه فیروز1 ، سمانه دامغانی1 ، اسحق ایلدرآبادی 1
1- دانشکده علوم پزشکی اسفراین
2- دانشگاه تربیت مدرس، تهران
2- دانشگاه تربیت مدرس، تهران
چکیده: (604 مشاهده)
زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)[1] سومین عامل مرگ بیماران در جهان است. بستری بیماران در بیمارستان فرصت مناسبی برای درگیر نمودن مراقبین در مراقبت از بیماران است. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه تأثیر آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین بر شدت بیماری COPD انجام گرفت.
روش ها: این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی دو گروهه، بیماران مبتلا به COPD مراجعه‌کننده به بخش داخلی بیمارستان امام خمینی (ره) در شهر اسفراین انجام شد. در گروه آموزش به سالمند و آموزش به مراقب هر کدام 29 سالمند حضور داشتند.. آموزش هر دو گروه به صورت انفرادی و چهره به چهره در چهار جلسه‌ی 20-30 دقیقه‌ای بود. پرسشنامه شدت بیماری (CAT) COPD Assessment Test قبل مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد از اتمام مداخله توسط بیماران تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، دقیق فیشر، من ویتنی و فریدمن و با استفاده از نرم افزار SPSS24 انجام شد.
نتایج: شدت بیماری در گروه آموزش به سالمند و در گروه آموزش به مراقب در قبل از مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد، باهم تفاوت معناداری داشتند(p< 0/001) . همچنین بین دو گروه از نظر تاثیر آموزش بر شدت بیماری تفاوت معنی داری وجود نداشت(P>0/05).
نتیجه گیری: هر دو روش آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین موجب کاهش شدت بیماری COPD شد. از آنجایی که اکثر سالمندان توسط مراقبین و به صورت رایگان مراقبت می شوند. آموزش به مراقبین روشی کم هزینه است. بنابراین پرستاران می‌توانند با آموزش به آنان، زمینه ارتقاء سلامت سالمندان را فراهم نمایند.
روش ها: این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی دو گروهه، بیماران مبتلا به COPD مراجعه‌کننده به بخش داخلی بیمارستان امام خمینی (ره) در شهر اسفراین انجام شد. در گروه آموزش به سالمند و آموزش به مراقب هر کدام 29 سالمند حضور داشتند.. آموزش هر دو گروه به صورت انفرادی و چهره به چهره در چهار جلسه‌ی 20-30 دقیقه‌ای بود. پرسشنامه شدت بیماری (CAT) COPD Assessment Test قبل مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد از اتمام مداخله توسط بیماران تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، دقیق فیشر، من ویتنی و فریدمن و با استفاده از نرم افزار SPSS24 انجام شد.
نتایج: شدت بیماری در گروه آموزش به سالمند و در گروه آموزش به مراقب در قبل از مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد، باهم تفاوت معناداری داشتند(p< 0/001) . همچنین بین دو گروه از نظر تاثیر آموزش بر شدت بیماری تفاوت معنی داری وجود نداشت(P>0/05).
نتیجه گیری: هر دو روش آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین موجب کاهش شدت بیماری COPD شد. از آنجایی که اکثر سالمندان توسط مراقبین و به صورت رایگان مراقبت می شوند. آموزش به مراقبین روشی کم هزینه است. بنابراین پرستاران می‌توانند با آموزش به آنان، زمینه ارتقاء سلامت سالمندان را فراهم نمایند.
[1].Chronic Obstructive Pulmonary Disease
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |