دوره 6، شماره 2 - ( 6-1397 )                   جلد 6 شماره 2 صفحات 9-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زیست فناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
2- گروه مهندسی بافت و سلولی کاربردی، دانشکده فناوری های نوین، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
3- مرکز تحقیقات بیوانفورماتیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران
چکیده:   (6236 مشاهده)
زمینه و هدف: سلول­ های تک هسته ­ای خون محیطی (PBMC) از اجزای اصلی سیستم ایمنی بوده که در اغلب مطالعات ایمونولوژیک مورد استفاده قرار می­گیرند. ترانسفکشن این سلول­ها به این جهت که بیشتر روش های انتقال به سلول­های PBMC، بازدهی مناسبی ندارند، از موضوعات کلیدی محسوب می ­شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سه حامل تجاری در ترانسفکشن سلول­ های خون محیطی است.
روش­ ها: جداسازی سلول های PBMC از خون محیطی توسط فایکول انجام شد. پس از کشت سلول های مذکور، وکتور PMAX-GFP با استفاده از کیت پلی فکت، لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000 به سلول ها ترانسفکت شد و میزان ترانسفکشن هر کدام از روش­ها توسط میکروسکوپ فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: میزان ترانسفکشن سلول­های PBMC توسط لیپوفکتامین 2000 و لیپوفکتامین 3000  پس از گذشت24، 48، 72 و 120 ساعت حدود 2 تا 3 % و میزان ترانسفکشن این سلول­ ها توسط پلی فکت پس از گذشت 120 ساعت حدود 70%  بود.
نتیجه­ گیری: به طور کلی بازده ترانسفکشن سلول­ های PBMC توسط پلی­فکت نسبت با افزایش زمان بهترین بازدهی را داشت که روش جدیدی برای انتقال ژن به این سلول می باشد. به طور کلی
می­توان گفت عامل زمان و سمیت کمتر پلی فکت برای سلول های
PBMC حائز اهمیت بوده و باعث افزایش بازده ترانسفکشن این سلول­ ها نسبت به سایر حامل های تجاری استفاده شده در این مطالعه می باشد.
متن کامل [PDF 394 kb]   (1925 دریافت)    
نوع مطالعه: كاربردي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1397/8/5 | پذیرش: 1397/10/9 | انتشار: 1397/11/3

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.