دوره 9، شماره 2 - ( 7-1400 )
جلد 9 شماره 2 صفحات 24-12 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مریم هاشمی اصیل 
1، پروانه نظرعلی2 ، رحمان سوری3 ، اعظم رمضان خانی4 ، منیژه نامجو1
1، پروانه نظرعلی2 ، رحمان سوری3 ، اعظم رمضان خانی4 ، منیژه نامجو1
1- کارشناس ارشد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
3- استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، مؤسسه آموزش عالی رسام، کرج، البرز
2- استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران
3- استاد، گروه فیزیولوژی ورزش، دانشگاه تهران، تهران، ایران
4- استادیار، گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، مؤسسه آموزش عالی رسام، کرج، البرز
چکیده: (2727 مشاهده)
زمینه و هدف: آدروپین یک هورمون پپتیدی تنظیم کننده بالقوه‌ی عملکرد قلبی عروقی است و نقش محافظتی در توسعه بیماری‌های قلبی- عروقی ایفا می‌کند. مطالعه‌ی حاضر با هدف مقایسه ضخامت شریان کاروتید (CIMT) و اثر حاد یک جلسه فعالیت ورزشی بر آدروپین سرم و نیتریک اکساید (NO) در افراد ورزشکار و غیرورزشکار انجام شد.
روش ها: این مطالعه به روش نیمهتجربی انجام شد. مشارکت کنندگان تحقیق شامل 11 مرد غیرورزشکار و 12 ورزشکار بودند که بصورت در دسترس انتخاب شدند. پس از ارزیابی CIMT، ابتدا از مشارکت کنندگان، نمونه‌های خونی جهت بررسی آدروپین و نیتریک اکساید، پیش از مداخله، گرفته شد. از افراد آزمون بروس بعمل آمد، بعد از تست بروس، نمونه خونی جهت بررسی مارکرهای تحقیق گرفته شد. داده‌ها به وسیله آزمون تی زوجی، تی مستقل، تحلیل کوواریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون تحلیل گردید.
نتایج: متغیر CIMT بین گروهها تفاوت معناداری داشت و این میزان در مشارکت کنندگان غیرورزشکار بیشتر بود (0/002P=). پس از مداخله، سطوح آدروپین در گروه ورزشکار (0/017P=) و سطوح NO در هر دو گروه افزایش معناداری داشت (0/05>P). بین میانگین آدروپین و NO سرم افراد غیرورزشکار و ورزشکار تفاوت معناداری مشاهده گردید (0/05>P). همچنین ارتباط معناداری بین تغییرات آدروپین و NO مشاهده شد (0/79 r=، 0/001=P).
نتیجه گیری: تمرینات طولانی منجر به کاهش CIMT در ورزشکاران می‌گردد. سازگاری طولانی مدت ناشی از تمرینات ورزشی منجر به افزایش بیشتر بایومارکرهای عروقی در افراد ورزشکار نسبت به غیرورزشکار پس از یک جلسه فعالیت حاد می‌گردد.
روش ها: این مطالعه به روش نیمهتجربی انجام شد. مشارکت کنندگان تحقیق شامل 11 مرد غیرورزشکار و 12 ورزشکار بودند که بصورت در دسترس انتخاب شدند. پس از ارزیابی CIMT، ابتدا از مشارکت کنندگان، نمونه‌های خونی جهت بررسی آدروپین و نیتریک اکساید، پیش از مداخله، گرفته شد. از افراد آزمون بروس بعمل آمد، بعد از تست بروس، نمونه خونی جهت بررسی مارکرهای تحقیق گرفته شد. داده‌ها به وسیله آزمون تی زوجی، تی مستقل، تحلیل کوواریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون تحلیل گردید.
نتایج: متغیر CIMT بین گروهها تفاوت معناداری داشت و این میزان در مشارکت کنندگان غیرورزشکار بیشتر بود (0/002P=). پس از مداخله، سطوح آدروپین در گروه ورزشکار (0/017P=) و سطوح NO در هر دو گروه افزایش معناداری داشت (0/05>P). بین میانگین آدروپین و NO سرم افراد غیرورزشکار و ورزشکار تفاوت معناداری مشاهده گردید (0/05>P). همچنین ارتباط معناداری بین تغییرات آدروپین و NO مشاهده شد (0/79 r=، 0/001=P).
نتیجه گیری: تمرینات طولانی منجر به کاهش CIMT در ورزشکاران می‌گردد. سازگاری طولانی مدت ناشی از تمرینات ورزشی منجر به افزایش بیشتر بایومارکرهای عروقی در افراد ورزشکار نسبت به غیرورزشکار پس از یک جلسه فعالیت حاد می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |