سینا ثابتی بیلندی، علی دلشاد نوقابی، اعظم رضی زاده شهری، فاطمه آریان پور، فاطمه جهانی مغانی،
دوره ۱۲، شماره ۱ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از موارد پر استرس و اضطراب‌انگیز برای بیمار و خانواده وی، بستری شدن در بیمارستان با تشخیص احتمالی یا قطعی کووید -۱۹ بود. این پژوهش باهدف تعیین تأثیر تلهنرسینگ بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس خانواده بیماران بستری به علت کووید- ۱۹ در بیمارستان علامه بهلول گنابادی در سال ۱۳۹۹ انجام شد.
روشها: این مطالعه یک پژوهش نیمه تجربی با طرح قبل و بعد است. جامعه پژوهش بیماران بستری در بیمارستان با تشخیص قطعی کووید-۱۹ و خانواده آن‌ها بودند روش نمونه‌گیری به‌صورت هدفمند و در دسترس بود. نمونه پژوهش شامل۴۲ نفر از اعضای خانواده بیماران بودند که به‌طور تصادفی به دو گروه مداخله (۲۲ نفر) و کنترل (۲۰ نفر) تخصیص یافتند. پرسشنامه استرس- اضطراب- افسردگی (DASS-۲۱ ) قبل و در پایان سه روز بعد از مداخله تکمیل گردید. مداخله شامل سه جلسه آموزش توسط پرستار به‌صورت تلفنی با عضو خانواده در مورد وضعیت بیمار و اطمینان دادن به انجام مداخلات لازم برای بیمارشان بود. در گروه کنترل، مداخلات روتین بخش و بیمارستان انجام شد. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ و روش‌های آمار توصیفی و استنباطی شامل آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و تی زوجی انجام شد. مقدارP کمتر از۰/۰۵ معنی دار در نظر گرفته شد.
نتایج: میانگین سنی واحدهای پژوهش ۱۱/۴۴±۳۹/۲۱ سال بود. اکثریت آن‌ها متأهل (۹۲/۸۵ درصد) و دارای تحصیلات دانشگاهی (۴۳/۱۸ درصد) بودند. در گروه مداخله، سه روز پس از اجرای برنامه تلهنرسینگ، نمره اضطراب، استرس و افسردگی در خانواده بیماران مبتلا به کووید -۱۹ به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله کاهش یافت(۰/۰۱۳P=)، اما در گروه کنترل تفاوت معنی داری از نظر نمره اضطراب، استرس و افسردگی، قبل و بعد از مداخله مشاهده نشد (۰/۰۵ P>).
نتیجه گیری: با توجه به شرایط قرنطینه و عدم امکان ملاقات حضوری در بیماران مبتلابه کووید-۱۹ و همچنین تأثیرات مثبت تلهنرسینگ بر استرس-اضطراب-افسردگی اعضای خانواده بیماران، پرستاران میتوانند از این روش در زمینه مراقبت از بیماران و ارائه آموزش‌های لازم به خانوادهه ای آنان و کاستن از استرس و اضطراب دیگر اعضای خانواده از طریق تلهنرسینگ استفاده نمایند.
