زمینه
و هدف: بر اساس آمار های موجود ایدز هنوز بعنوان یکی از کشنده ترین بیماریها در جهان
مطرح بوده بصورتی که سال ۲۰۱۰ در سراسر جهان تعداد ۸/۱ میلیون نفر را به کام مرگ کشیده است .این مطالعه با هدف
ارزیابی تأثیر برنامه آموزشی بر آگاهی، نگرش و رفتار های پیشگیرانه در مبتلایان به
ایدز انجام گرفته است.
روش: این پژوهش یک مطالعه
نیمه تجربی است که در سال ۱۳۹۱ بر روی ۹۲ بیمار مبتلا به AIDS/HIV در شهرستان های سراوان و سرباز انجام شد. با توجه به
تعداد کم بیماران مبتلا نمونه گیری به روش سرشماری انجام گرفت. ابزار گردآوری
اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته چهار قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک، سؤالات آگاهی،
نگرش و عملکرد که یک بار در آزمون اولیه و بار دیگر در آزمون ثانویه (پس از اجرای
برنامه آموزشی) مورد استفاده قرار خواهد گرفت. روایی پرسشنامه با نظر متخصصین و
پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ ۷۲/۰ تائید شد. جهت توصیف داده ها از شاخص های
مرکزی (میانگین) و پراکندگی (انحراف معیار) و جهت تجزیه و تحلیل آنها از آزمونهای
تی مستقل، زوجی و کای دو و همبستگی پیرسون استفاده گردید.
یافته
ها: قبل از مداخله، میانگین نمرات آگاهی، نگرش و رفتار در دو گروه تفاوت معنی
داری نداشت. نتایج آزمون تی زوجی پس از آموزش نشان داد که میانگین نمرات تمام
متغیرها در گروه مداخله به طور معنی داری افزایش پیدا کرد ه است( ۰۰۱/۰P<). بین متغیر رفتار با آگاهی و نگرش همبستگی معنی داری
وجود داشت.
نتیجه
گیری: نتایج مطالعه نشان داد که برنامه آموزشی بر آگاهی، نگرش و ارتقای رفتارهای
پیشگیرانه مؤثر است؛ و از طریق افزایش سطح آگاهی و نگرش می توان رفتار های
پیشگیرانه از انتقال بیماری را ارتقاء داد.
