۳ نتیجه برای آمادگی جسمانی
مرتضی حاجی نیا، امیرحسین حقیقی، رویا عسکری،
دوره ۸، شماره ۳ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: چاقی یک اختلال متابولیکی است که از طریق افزایش مصرف کالری و کاهش کالری دریافتی از غذا، قابل کنترل و پیشگیری است. هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر یک دوره تمرین تناوبی و تمرین مقاومتی با شدت بالا بر نیمرخ لیپیدی و ترکیب بدن در مردان دارای اضافه‌وزن و چاق بود.
روش ها: ۳۰ مرد چاق و دارای اضافه‌وزن مشارکت کنندگان در مطالعه را تشکیل می دادند. این افراد بهصورت تصادفی در سه گروه تمرین تناوبی با شدت بالا، تمرین مقاومتی با شدت بالا و کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینات به مدت ۸ هفته و سه جلسه در هفته انجام شد. قبل و بعد از دوره تمرینی برای اندازهگیری نیمرخ لیپیدی از همه مشارکت کنندگان در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد و شاخصهای فیزیولوژیکی آن‌ها اندازهگیری شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر در سطح معنی داری ۰/۰۵>P تحلیل شدند.
نتایج: وزن، درصد چربی بدن، سطح سرمی تری‌گلیسرید و LDL در گروه‌های تمرین تناوبی و مقاومتی با شدت بالا نسبت به گروه کنترل کاهش و سطح HDL و قدرت عضلانی پایینتنه افزایش معنیداری داشت (۰/۰۵>P). قدرت عضلانی بالاتنه در گروه تمرین مقاومتی با شدت بالا نسبت به گروه کنترل افزایش معنیداری نشان داد (۰/۰۵>P). شاخصهای توان هوازی و BMI بین سه گروه تفاوت معنیداری نداشت (۰/۰۵<P).
نتیجه گیری: هر دو برنامه تمرین تناوبی و مقاومتی با شدت بالا بر بهبود شاخصهای نیمرخ لیپیدی، ترکیببدنی و آمادگی جسمانی افراد دارای اضافه‌وزن و چاق موثر می باشند. هرچند اثر تمرین مقاومتی با شدت بالا نسبت به تمرین تناوبی تا حدودی بیشتر بود.
نفیسه قدرتی، امیر حسین حقیقی، سید علیرضا حسینی کاخک،
دوره ۹، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: دیابت نوع ۲ ،یکی از رایجترین اختلالات غدد درونریز است که از جمله عـوارض آن میتـوان بـه میتوان به عدم کنترل قند خون، مشکلات متعدد قلبی- عروقی و کاهش عملکـرد شـناختی اشـاره نمـود. مطالعـهی حاضر باهدف بررسی تأثیر یک دوره تمرین ورزشی ترکیبی بر شاخصهای آمادگی جسمانی، عملکرد شناختی و کنترل گلایسمیک در زنان مبتلابه دیابت نوع ۲ انجام شد.
روشها: در این پژوهش تعداد ۲۱ شرکتکنندهی زن مبتلابه دیابت نوع ۲ با میانگین سـنی ۰۷/۵± ۵۲/۵۷ سـال و شاخص تودهی بدنی ۵/۴±۴۱/۳۰ کیلوگرم بر مترمربع انتخاب گردید و بهصورت تصادفی در دو گـروه تمـرین۱۲ و کنترل ۹ تقسیم شدند. برنامهی تمرین ترکیبی شامل تمرینات هوازی، مقاومتی و تعادلی بوده که به مدت ۱۲ هفتـه (۳ جلسه در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دورهی تمرینی، برای اندازهگیری شاخصهای HbA۱c و گلوکز سـرمی از همهی آزمودنیها در حالت ناشتایی خونگیری به عمل آمد. همچنین، شاخصهای VO۲max ،تعـادل ایسـتا و پویـا و قدرت عضلانی بالاتنه و پایینتنه اندازهگیری شد. عملکرد شناختی نیز با استفاده از آزمونهای فراخنـای ارقـام رو بـه جلو و نماد و ارقام ارزیابی گردید. دادهها با استفاده از روش آمـاری آنـالیز واریـانس بـا انـدازهگیـری مکـرر در سـطح معنیداری p<۰/۰۵ تحلیل شدند.
نتایج: سطوح گلوکز و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنیداری نشـان داد. شاخصهای آمادگی جسمانی بهجز تعادل ایستا در گروه تجربی در مقایسه با کنترل، بهبـود معنـیدار یافـت. عملکـرد شناختی بین دو گروه، تغییر معنیداری نشان نداد.
نتیجهگیری: تمرینات ترکیبی می تواند سبب بهبود شاخصهای آمادگی جسـمانی و کنتـرل گلایسـمیک در زنـان مبتلا به دیابت نوع ۲ شود. این تمرینات تأثیری بر عملکرد شناختی ندارد.
الهام قاسمی، جواد نخزری خدا خیر، شیلا نایبی فر،
دوره ۱۰، شماره ۳ - ( ۷-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: فعالیت بدنی به عنوان یک ابزار آموزشی - تربیتی، اهداف روانی - اجتماعی گسترده ای را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرین هوازی بر شاخص های زیست حرکتی منتخب، پرخاشگری، اضطراب و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه در ایام کرونا بود.
روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون، ۴۰ دانش آموز دختر دارای اضافه وزن مقطع متوسطه دوم شهر زابل به صورت چند مرحله ای انتخـاب و به دو گـروه کنتـرل و تجربـی تقسیم شدند. برنامه تمرین به مدت ۱۲ هفته با شدت ۶۵-۸۰ % ضربان قلب بیشینه دنبال شد. برخی فاکتورهای آمادگی جسمانی، عملکرد تحصیلی، پرخاشگری و اضطراب در ابتدا و انتهای مطالعه اندازه گیری گردید. داده های پژوهش با استفاده از آزمون های تی زوجی و کو واریانس تحلیل شد.
نتایج: پس از ۱۲ هفته تمرین، نمرات عملکرد تحصیلی، توان هوازی، توان بی هوازی و تعداد تکرار استقامت عضلانی افزایش معنادار و نمره شاخص های پرخاشگری ، اضطراب و زمان دوی سرعت کاهش معنادار یافت (p<۰/۰۵). میانگین تغییرات این شاخص ها با گروه کنترل تفاوت معناداری داشت. (p<۰/۰۵).
نتیجه گیری: تمرینات هوازی میتواند باعث بهبود سلامت جسمانی، روانشناختی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در ایام کرونا و قرنطینه گردد.
