زمینه و هدف: با تولد کودک کم توان ذهنی در خانواده استرس و مشکلاتی خصوصا برای مادر ایجاد میشود. در نتیجه آموزش والدین به‌خصوص مادر اهمیت بسزایی دارد. والدگری مثبت از روش‌های آموزش والدین است که استفاده از آن برای مادرانی که کودک مبتلا به اختلالات رفتاری و عاطفی دارند توصیه می‌گردد. این مطالعه با هدف بررسی اثربخشی آموزش گروهی والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و مشکلات رفتاری دانش آموزان کمتوان ذهنی انجام گرفت.
روش‌ها: در این پژوهش نیمه تجربی، ۳۰ نفر از مادران دانشآموزان پسر کمتوانذهنی خرمآباد بهصورت نمونه گیری تصادفی مرحله‌ای انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. گروه آزمایش در طی ۸ جلسه‌ی دو ساعته تحت آموزش برنامه والدگری مثبت ساندرز (۱۹۹۳) قرار گرفتند. ابزارهای گردآوری دادهها شامل پرسشنامه های تنیدگی والدینی، خـود اثـرمندی والدینی و رفتار کودک بود. دادهها با آزمون کوواریانس چند متغیره و کوواریانس تک متغیره تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد که آموزش والدگری مثبت بر مشکلات رفتاری (شدت مشکل و فراوانی مشکل) دانشآموزان، استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران دانش آموزان کمتوان ذهنی تأثیر دارد (۰/۰۰۱>P، ۳۸/۷۱۲=F، ۱۱۹/۰= ضریب لامبدای ویلکز، ۰/۸۸۱= اندازه اثر).
نتیجه گیری: آموزش گروهی مادران دانشآموزان کمتوانذهنی آموزش‌پذیر به روش والدگری مثبت بر استرس والدگری و خودکارآمدی والدگری مادران و همچنین بر مشکلات رفتاری (از نظر شدت و فراوانی مشکل) دانش آموزان کم توان ذهنی آموزش‌پذیر تأثیرگذار است و طراحی و اجرای جلسات آموزش برای والدین پیشنهاد می شود.
