جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای بیماری مزمن انسدادی ریه
واضح سازی مفهوم مراقبت تسکینی در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه: یک مطالعه تحلیل مفهوم
نرجس حشمتی فر، عباس حیدری،
دوره ۱۰، شماره ۴ - ( ۱۲-۱۴۰۱ )
چکیده
زمینه و هدف: مراقبت تسکینی رویکرد مفیدی برای غلبه بر علائم بیماری و ارتقاء کیفیت زندگی در مبتلایان به بیماری مزمن انسدادی ریه است. این مراقبت به اندازه کافی در عمل اجرا نمی شود یا صرفا برای بیماران مبتلا به سرطان انجام می­شود. علاوه بر این چالش­های زیادی درباره این مفهوم وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف تحلیل مفهوم مراقبت تسکینی در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه انجام شد.
روش‎ها: مطالعه حاضر با رویکرد واکر و آوانت  در هشت مرحله با جستجو مطالعات از پایگاه­های معتبر با استفاده از کلیدواژه­های Palliative care"","chronic obstructive pulmonary disease","integrated palliative care", "COPD"  انجام شد. معیارهای ورود مقالات معتبر انگلیسی بین سال­های ۲۰۰۰ تا۲۰۲۲ بود. در نهایت ۹ مقاله مرتبط با مفهوم، مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: مراقبت تسکینی در بیماران مبتلا به انسداد مزمن ریه مفهوم پیچیده و چند ­بعدی است. ضعف تدریجی و پیشرونده ناشی از بیماری مزمن، اقدامات درمانی غیر موثر، وابستگی جسمانی به مراقبت از خود، ترس از مرگ و جدایی قریب‌الوقوع از اعضای خانواده، رنج جسمی، روحی و روانی، نیاز به مراقبت تسکینی را برای این بیماران و خانواده آن ها ضروری می سازد، در نتیجه نیاز به حمایت مستمر از تیم چند رشته­ای تا هنگام مرگ و پس از آن را می طلبد.
نتیجه‌گیری: تعریف مفهومی به دست آمده از مراقبت تسکینی در بیماران انسدادی مزمن ریه، می­تواند به تیم سلامتی در شناخت بیشتر این مفهوم در جهت ایجاد آسایش و رفاه بیمار و خانواده از طریق کنترل و تسکین علائم، بهبود کیفیت زندگی و نهایتا مرگ با عزت کمک نماید.
 
مقایسه تأثیر آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین بر شدت بیماری انسدادی مزمن ریوی
جواد حسینی، ناهید حسین زاده، فرشته عیدی، محبوبه فیروز، سمانه دامغانی، اسحق ایلدرآبادی،
دوره ۱۱، شماره ۳ - ( ۱۲-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD)[۱] سومین عامل مرگ بیماران در جهان است. بستری‌ بیماران در بیمارستان فرصت مناسبی برای درگیر نمودن مراقبین در مراقبت از بیماران است. مطالعه حاضر با هدف  تعیین و مقایسه تأثیر آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین بر شدت بیماری COPD انجام گرفت.
روش­ ها: این مطالعه به روش کار آزمایی بالینی دو گروهه، بیماران مبتلا به COPD مراجعه‌کننده به بخش داخلی بیمارستان امام خمینی (ره) در شهر اسفراین انجام شد. در گروه آموزش به سالمند و آموزش به مراقب هر کدام ۲۹ سالمند حضور داشتند.. آموزش‌ هر دو گروه به ‌صورت انفرادی و چهره به چهره در چهار جلسه‌ی ۲۰-۳۰ دقیقه‌ای بود. پرسشنامه شدت بیماری (CAT) COPD Assessment Test قبل مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد از اتمام مداخله توسط بیماران تکمیل شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون‌های آماری کای دو، دقیق فیشر، من ویتنی و فریدمن و با استفاده از نرم افزار SPSS۲۴  انجام شد.
نتایج: شدت بیماری در گروه آموزش به سالمند و در گروه آموزش به مراقب در  قبل از مداخله، حین ترخیص و یک ماه بعد، باهم تفاوت معناداری داشتند(p< ۰/۰۰۱) . همچنین بین دو گروه  از نظر  تاثیر آموزش بر شدت بیماری تفاوت معنی داری وجود نداشت(P>۰/۰۵).
نتیجه ­گیری: هر دو روش آموزش چهره به چهره به سالمندان و مراقبین موجب کاهش شدت بیماری COPD شد. از آنجایی که اکثر سالمندان توسط مراقبین و به صورت رایگان مراقبت می شوند. آموزش به مراقبین روشی کم هزینه است. بنابراین پرستاران می‌توانند با آموزش به آنان، زمینه ارتقاء سلامت سالمندان  را فراهم نمایند.
 
[۱].Chronic Obstructive Pulmonary Disease

صفحه ۱ از ۱     
Creative Commons License
 This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Designed & Developed by : Yektaweb