زمینه و هدف: رتینول متصل به پروتئین ۴ (RBP۴) به عنوان یک آدیپوکاین در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. افزایش سطح سرمی رتینول متصل به پروتئین ۴ موجب بروز اختلال در تحمل گلوکز و نیز مقاومت به انسولین می‌گردد. تمرینات ورزشی سبب بهبود حساسیت‌پذیری به انسولین می‌شود. اما هنوز تاثیر تمرین قدرتی بر رتینول متصل به پروتئین ۴ در بیماران دیابتی و مقایسه آن با تمرین استقامتی مشخص نشده است. این پژوهش با هدف بررسی اثر تمرینات ورزشی بر سطوح رتینول متصل به پروتئین ۴ سرمی و میزان مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی و با مشارکت ۲۳ نفر از بیماران دیابتی نوع ۲ انجام شد. واحد‌های مورد پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به ۲ گروه تجربی ۸ نفره با تمرین استقامتی و قدرتی و نیز یک گروه کنترل ۷ نفره تخصیص داده شدند. برنامه تمرین استقامتی با شدت (۵۰ تا۷۰ درصد) حداکثر ضربان قلب و تمرین قدرتی با شدت (۶۰ تا۷۰ درصد ۱RM) به مدت ۱۰ هفته ۳ روزه اجرا شد. نمونه‌های خونی در حالت ناشتا از همه مشارکت‌کنندگان به منظور ارزیابی سطح سرمی رتینول متصل به پروتئین ۴ و انسولین خون گرفته شد.
نتایج: میانگین و انحراف معیار سنی واحد‌های مورد مطالعه ۳±۵۰ سال بود. بعد از مداخله مقادیر رتینول متصل به پروتئین ۴ در گروه با تمرینات قدرتی در مقایسه با گروه با تمرینات استقامتی کاهش معناداری یافت (۰,۰۳P=). همچنین سطوح سرمی گلوکز، بعد از مداخله در هر دو گروه تجربی کاهش معناداری داشت (۰,۰۵>p).
نتیجه‌گیری:کاهش مقادیر رتینول متصل به پروتئین ۴ با کاهش درصد چربی بدن همراه است و تمرین قدرتی باکاهش درصد چربی بدن سبب کاهش سطوح رتینول متصل به پروتئین ۴،کاهش گلوکز و بهبود حساسیت به انسولین می‌شود.
