علیرضا فلاح، شعبان حیدری، سیده علیا عمادیان،
دوره ۱۱، شماره ۲ - ( ۶-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: افزایش نرخ رفتارهای خودجرحی در نوجوانان آن را به یک مشکل اساسی در جوامع تبدیل کرده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثربخشی مداخلات با دو روش کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی (MBSR) و درمان متمرکز بر شفقت (CFT) بر تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی در دانش‌آموزان دارای رفتارهای خودجرحی می باشد.
روش ها: طی این مطالعه تجربی، ۴۵ دانش آموز دختر دارای رفتارهای خودجرحی وارد مطالعه شدند. افراد به صورت تصادفی ساده در سه گروه مداخله ۱ (کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی)، مداخله ۲ (درمان متمرکز بر شفقت)، و کنترل قرار گرفتند. در گروه مداخله ۱ و ۲، به ترتیب درمان کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت در ۸ جلسه اجرا شد و در گروه کنترل هیچگونه مداخله‌ای انجام شد. بعد از اتمام جلسات، هر سه گروه پرسشنامه‌های تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی را تکمیل کردند و یک ماه بعد، مجددا پیگیری شدند.
نتایج: هر دو شیوه مداخله بر بهبود متغیر های تحمل پریشانی و رفتارهای پرخطر تاثیرگذار بود و اثر آن در طول زمان نیز ثابت باقی مانده است (۰/۰۱>P). علاوه بر این، هر دو مداخله بر کاهش احساس تنهایی تنها در مرحله پس آزمون تاثیرگذار بوده و اثر آن در طول زمان حفظ نشده است (۰/۰۵>P). بین میانگین نمرات دو گروه مداخله‌ای در هر سه متغیر در هر دو مرحله اختلاف معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P).
نتیجه گیری: برگزاری جلسات کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی و درمان متمرکز بر شفقت در بهبود تحمل پریشانی، رفتارهای پرخطر، و احساس تنهایی در دانش آموزان دارای رفتارهای خودجرحی می‌تواند موثر باشد.
