عباس قدرتی تربتی، صدیقه عباسپور، مجید حسن زاده، محمد رضا میش مست، الهه ارمی، زهره زندی،
دوره ۲، شماره ۲ - ( ۴-۱۳۹۳ )
زمینه و هدف: مادران دارای نوزاد نارس اضطراب بالایی دارند که تعاملات مادر با نوزاد را تغییر و عواقب منفی آن باعث میشود والدین نقش خود را به خوبی ایفا نکنند و این مسأله باعث اختلال بررشد و تکامل نوزاد میگردد. بنا براین به منظور کنترل این اضطراب لزوم انجام مداخله و آموزش برای آنان ضروری می باشد.
روش: پژوهش حاضر کارآزمایی بالینی بود که روی ۵۰ نفر از مادران دارای نوزاد نارس بیمارستان نهم دی شهرستان تربت حیدریه بود که به روش تصادفی ساده از طریق قرعه کشی در دو گروه کنترل و آزمون قرار گرفتند. آموزش مراقبتهای دوران نوزادی طی یک جلسه ۴۵تا ۶۰ دقیقه ای جهت گروه آزمون برگزار شد. اضطراب مادران توسط پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر یکروز بعد از بستری (پیش آزمون ) و ۱۰ روز بعد از بستری شدن نوزاد (پس آزمون) گردآوری و نتایج توسط آزمون های کای دو و تی تست مقایسه شدند.
یافته ها : دو گروه از نظر متغیرهای دموگرافیک همگن شدند.(۰۰۵/۰
