مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: موپیروسین با مهار سنتز پروتئین در جهت دکلونیزاسیون استافیلوکوکوس اورئوس استفاده می‌شود. لذا هدف از مطالعه حاضر تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و تعیین فنوتیپی و ژنوتیپی مقاومت به موپیروسین در استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از ناقلین بینی می‌باشد.
روش ­ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی، تعداد ۱۲۱ سواپ بینی از کارکنان بهداشتی جمع‌آوری گردید. سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین با استفاده از دیسک سفوکسیتین در آزمون آنتی‌بیوگرام و تکثیر ژن mecA درروش PCR انجام شد. روش E-test به‌منظور بررسی مقاومت سطح بالا و پایین موپیروسین انجام گردید و درنهایت ژن‌های کد کننده مقاومت به موپیروسین که شامل ileS-۱، mupA و mupB می‌باشند با روش PCR شناسایی شدند.
نتایج: تعداد ۶۸ ایزوله (۵۶/۲%) استافیلوکوکوس اورئوس جدا گردید که ۴۲ ایزوله (۶۱/۸%) MRSA بودند. همچنین بیشترین و کمترین میزان مقاومت مربوط به تتراسیکلین (۷۰/۱%) و جنتامایسین (۱۶/۲%) بود. همچنین ۷ ایزوله (۱۶/۷%) MRSA و ۲ ایزوله (۷/۶%) استافیلوکوکوس اورئوس حساس به متی سیلین  مقاوم به موپیروسین بودند. نتایج MIC E-test نشان داد که ۷ سویه دارای مقاومت سطح بالا و ۲ سویه دارای مقاومت سطح پایین بودند. همچنین یک‌سویه (۱۱/۱%) دارای ژن iles-۱ و ۵ سویه (۵۵/۵%) دارای ژن mupA بودند.
نتیجه­ گیری: نتایج شیوع نسبتاً بالایی از کلونیزاسیون و مقاومت آنتی‌بیوتیکی را در سویه‌های استافیلوکوکوس اورئوس جداشده از کارکنان بهداشتی نشان داد، لذا انجام مطالعات بعدی و اقدامات لازم جهت کاهش میزان ناقلین و درنتیجه قطع زنجیره انتقال امری اساسی به نظر می‌رسد.