سپیده خطیبی، زینب زارع، سید حمید آقایی بختیاری،
دوره ۶، شماره ۲ - ( ۶-۱۳۹۷ )
چکیده
زمینه و هدف: سلول های تک هسته ای خون محیطی (PBMC) از اجزای اصلی سیستم ایمنی بوده که در اغلب مطالعات ایمونولوژیک مورد استفاده قرار میگیرند. ترانسفکشن این سلولها به این جهت که بیشتر روش های انتقال به سلولهای PBMC، بازدهی مناسبی ندارند، از موضوعات کلیدی محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه سه حامل تجاری در ترانسفکشن سلول های خون محیطی است.
روش ها: جداسازی سلول های PBMC از خون محیطی توسط فایکول انجام شد. پس از کشت سلول های مذکور، وکتور PMAX-GFP با استفاده از کیت پلی فکت، لیپوفکتامین ۲۰۰۰ و لیپوفکتامین ۳۰۰۰ به سلول ها ترانسفکت شد و میزان ترانسفکشن هر کدام از روشها توسط میکروسکوپ فلورسنت مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: میزان ترانسفکشن سلولهای PBMC توسط لیپوفکتامین ۲۰۰۰ و لیپوفکتامین ۳۰۰۰ پس از گذشت۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۱۲۰ ساعت حدود ۲ تا ۳ % و میزان ترانسفکشن این سلول ها توسط پلی فکت پس از گذشت ۱۲۰ ساعت حدود ۷۰% بود.
نتیجه گیری: به طور کلی بازده ترانسفکشن سلول های PBMC توسط پلیفکت نسبت با افزایش زمان بهترین بازدهی را داشت که روش جدیدی برای انتقال ژن به این سلول می باشد. به طور کلی
میتوان گفت عامل زمان و سمیت کمتر پلی فکت برای سلول های PBMC حائز اهمیت بوده و باعث افزایش بازده ترانسفکشن این سلول ها نسبت به سایر حامل های تجاری استفاده شده در این مطالعه می باشد.
