دوره 11، شماره 1 - ( 4-1402 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 37-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
A N, M F, A G, M A A. Investigating the removal efficiency of amoxicillin antibiotic from aqueous solutions using graphene oxide magnetic nanocomposite. Journal title 2023; 11 (1) :25-37
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-1191-fa.html
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-1191-fa.html
نادعلی اعظم، فروغی مریم، قلیزاده عبدالمجید، احمدی ازغندی محمد حسین. بررسی کارایی حذف آنتی بیوتیک آموکسی سیلین از محلول های آبی با استفاده ازنانوکامپوزیت مغناطیسی اکسید گرافن. عنوان نشریه. 1402; 11 (1) :25-37
1- مرکز تحقیقات آلاینده های محیطی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
2- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه ، ایران
3- دانشکده گاز و نفت (گچساران)، دانشگاه یاسوج، ایران
2- مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه ، ایران
3- دانشکده گاز و نفت (گچساران)، دانشگاه یاسوج، ایران
چکیده: (1220 مشاهده)
زمینه و هدف: آموکسی سیلین (AMX) یک آنتی بیوتیک پر مصرف در پزشکی است که باقی مانده آن در منابع آبی اثرات جانبی زیادی از جمله ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی را سبب می شود.
روش ها: در این مطالعه، یک جاذب تجدیدپذیر مبتنی بر اکسید گرافن (نانوکامپوزیت اکسید گرافن اصلاح شده با CoFe2O4) سنتز شد و برای جذب AMX از محیط آبی تحت شرایط بهره برداری مختلف دوز جاذب، غلظت اولیه AMX، درجه حرارت و زمان سونیکاسیون به کار برده شد. مشخصات نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، pHZPC و BJH/BET مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: حداکثر ظرفیت جذب و حداکثر راندمان جذب به ترتیب 238/62 میلی گرم در گرم جاذب و حدود 98 درصد در غلظت 35 میلی گرم، دوز جاذب 155 میلی گرم، زمان تماس 15 دقیقه و دمای اولتراسونیک 50 درجه سلسیوس به دست آمد. فرایند جذب سطحی آموکسی سیلین بر روی جاذب تهیه شده به ترتیب از مدل های سینتیکی و ایزوترمی شبه مرتبه دوم (0/999 = R2) و لانگمویر
(0/997 = R2) پیروی می کرد که نشان دهده جذب شیمیایی و تک لایه آموکسی سیلین بود. همچنین مطالعات ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب از نظر استوکیومتری امکان پذیر و خود به خودی و گرماگیر است.
نتیجه گیری: به طور خلاصه، نانوکامپوزیت سنتز شده به عنوان یک جاذب تجدیدپذیر، احتمالاً تأثیرات قابل توجهی بر تصفیه فاضلاب دارویی خواهد داشت و می تواند برای تحقیقات آینده به عنوان یک ماده کارآمد برای تکنیک های تصفیه در نظر گرفته شود.
روش ها: در این مطالعه، یک جاذب تجدیدپذیر مبتنی بر اکسید گرافن (نانوکامپوزیت اکسید گرافن اصلاح شده با CoFe2O4) سنتز شد و برای جذب AMX از محیط آبی تحت شرایط بهره برداری مختلف دوز جاذب، غلظت اولیه AMX، درجه حرارت و زمان سونیکاسیون به کار برده شد. مشخصات نانوکامپوزیت سنتز شده با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش پرتو ایکس، pHZPC و BJH/BET مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: حداکثر ظرفیت جذب و حداکثر راندمان جذب به ترتیب 238/62 میلی گرم در گرم جاذب و حدود 98 درصد در غلظت 35 میلی گرم، دوز جاذب 155 میلی گرم، زمان تماس 15 دقیقه و دمای اولتراسونیک 50 درجه سلسیوس به دست آمد. فرایند جذب سطحی آموکسی سیلین بر روی جاذب تهیه شده به ترتیب از مدل های سینتیکی و ایزوترمی شبه مرتبه دوم (0/999 = R2) و لانگمویر
(0/997 = R2) پیروی می کرد که نشان دهده جذب شیمیایی و تک لایه آموکسی سیلین بود. همچنین مطالعات ترمودینامیکی نشان داد که فرایند جذب از نظر استوکیومتری امکان پذیر و خود به خودی و گرماگیر است.
نتیجه گیری: به طور خلاصه، نانوکامپوزیت سنتز شده به عنوان یک جاذب تجدیدپذیر، احتمالاً تأثیرات قابل توجهی بر تصفیه فاضلاب دارویی خواهد داشت و می تواند برای تحقیقات آینده به عنوان یک ماده کارآمد برای تکنیک های تصفیه در نظر گرفته شود.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Designed & Developed by : Yektaweb