دوره 12، شماره 4 - ( 12-1403 )
جلد 12 شماره 4 صفحات 78-67 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
SR N, GH A, F S, A M, SR K. Comparison of the effectiveness of brain stimulation therapy and metacognitive psychotherapy on the metacognitive beliefs of individuals with panic disorder. jmsthums 2025; 12 (4) :67-78
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-1252-fa.html
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-1252-fa.html
ناظمی سیدرضا، آهی قاسم، شهابی زاده فاطمه، منصوری احمد، خطیبی سید رضا. مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر Tdcs و روان درمانی فراشناختی بر باورهای فراشناختی افراد مبتلا به اختلال وحشت‌زدگی. مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه. 1403; 12 (4) :67-78
سیدرضا ناظمی1 
، قاسم آهی 1، فاطمه شهابی زاده1 ، احمد منصوری2 ، سید رضا خطیبی3
، قاسم آهی 1، فاطمه شهابی زاده1 ، احمد منصوری2 ، سید رضا خطیبی3
1- گروه روانشناسی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
3- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تربت‌حیدریه، تربت‌حیدریه، ایران
2- گروه روانشناسی، واحد نیشابور، دانشگاه آزاد اسلامی، نیشابور، ایران
3- گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تربت‌حیدریه، تربت‌حیدریه، ایران
چکیده: (159 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلالات وحشت‌زدگی با عوارض زیادی همراه بوده که اغلب نسبت به درمان مقاوم هستند. تحریک مغزی (tDCS) و روان‌درمانی فراشناختی به‌عنوان روش‌های مؤثر در درمان این اختلال شناخته‌شده‌اند. در راستای تعیین بهترین رویکرد درمانی، مطالعه حاضر باهدف مقایسه اثربخشی تحریک مغزی (tDCS) و روان‌درمانی فراشناختی بر فرایندهای فراشناختی افراد مبتلابه اختلال وحشت‌زدگی انجام شد.
روش ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پسآزمون بر روی 45 نفر از افراد مبتلابه اختلال وحشت‌زدگی در سال 1401 در کلینیک مهر شهر مشهد انجام شد. افراد پژوهش به سه گروه (15=n) درمان تحریک مغزی (tDCS) و روان‌درمانی فراشناختی به‌عنوان گروه‌های آزمایش و یک گروه کنترل به‌صورت تصادفی تخصیص یافتند. جلسات تحریک مغزی به‌صورت انفرادی و شامل 16 جلسه 30 دقیقه‌ای با ولتاژ 2 میلی‌آمپر و جلسات روان‌درمانی فراشناختی به‌صورت گروهی و طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برگزار شد. فرایندهای فراشناختی با استفاده از پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز موردسنجش قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 در سطح معناداری 5 درصد انجام شد.
نتایج: میانگین و انحراف‌‌استاندارد نمرات فرایندهای فراشناختی بعد از مداخله در گروه تحریک مغزی (tDCS) 3/26± 81/73، در گروه روان‌درمانی فراشناختی 5/10±64/33 و در گروه کنترل 3/26± 84/27 بود که بین سه گروه تفاوت آماری معنی‌دار وجود دارد (0/001= P). تفاوت مشاهده‌‌شده بین میانگین‌های نمرات فرآیندهای فراشناختی شرکت‌کنندگان گروه‌های آزمایش (17/91-) وگروه کنترل (19/88-) برحسب عضویت گروهی در مرحله پسآزمون با 95 درصد اطمینان معنی‌دار می‌باشد (0/05 >p).
نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان فراشناختی اثر بیشتری بر کاهش فرآیندهای فراشناختی داشته است.
روش ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون-پسآزمون بر روی 45 نفر از افراد مبتلابه اختلال وحشت‌زدگی در سال 1401 در کلینیک مهر شهر مشهد انجام شد. افراد پژوهش به سه گروه (15=n) درمان تحریک مغزی (tDCS) و روان‌درمانی فراشناختی به‌عنوان گروه‌های آزمایش و یک گروه کنترل به‌صورت تصادفی تخصیص یافتند. جلسات تحریک مغزی به‌صورت انفرادی و شامل 16 جلسه 30 دقیقه‌ای با ولتاژ 2 میلی‌آمپر و جلسات روان‌درمانی فراشناختی به‌صورت گروهی و طی 10 جلسه 90 دقیقه‌ای برگزار شد. فرایندهای فراشناختی با استفاده از پرسشنامه باورهای فراشناختی ولز موردسنجش قرار گرفت. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم‌افزار SPSS-24 در سطح معناداری 5 درصد انجام شد.
نتایج: میانگین و انحراف‌‌استاندارد نمرات فرایندهای فراشناختی بعد از مداخله در گروه تحریک مغزی (tDCS) 3/26± 81/73، در گروه روان‌درمانی فراشناختی 5/10±64/33 و در گروه کنترل 3/26± 84/27 بود که بین سه گروه تفاوت آماری معنی‌دار وجود دارد (0/001= P). تفاوت مشاهده‌‌شده بین میانگین‌های نمرات فرآیندهای فراشناختی شرکت‌کنندگان گروه‌های آزمایش (17/91-) وگروه کنترل (19/88-) برحسب عضویت گروهی در مرحله پسآزمون با 95 درصد اطمینان معنی‌دار می‌باشد (0/05 >p).
نتیجه گیری: این یافته‌ها نشان می‌دهد که درمان فراشناختی اثر بیشتری بر کاهش فرآیندهای فراشناختی داشته است.
فهرست منابع
1. Ganji M. psychological pathology book DSM-5. 6th ed. Tehran: Savalan; 2019.
2. Borzoi T TM, Maghsoudi F, Assadi Hovyzian SH. Prevalence of Anxiety and Depression in Abadan Nursing Students During the COVID-19 Epidemic Preventive Medicine. 2022;9(1):0-.
3. Homayooni A HZ. Investigating the Relationship Between Perceived Stress and Health Anxiety and the Quality of Life (QoL) During the COVID-19 Pandemic. Preventive Medicine. 2022;9(1):38-49. [DOI:10.1186/s40359-023-01090-w]
4. Azad H. Psychopathology 1. Tehran: Besat; 1400.
5. Robert Joseph Boland MLV, Pedro Ruiz. Kaplan and Sadock's synopsis of psychiatry. 12th ed. Tehran: Arjmand; 2021.
6. Halgin RPW, Susan Cross. Psychopathology. 8th ed. Tehran: Ravan; 1400.
7. Moin al-Gharbai Fatemeh KS, Nofarsti Azam. Metacognitive components in people with generalized anxiety disorder, obsessive-compulsive disorder and depressive mood disorder. Iranian Journal of Psychiatry & Clinical Psychology. 2017;23(2). [DOI:10.29252/nirp.ijpcp.23.2.164]
8. Wells A. Metacognitive therapy for anxiety and depression: Guilford press; 2011.
9. Benjamin J. Sadock VAS, Pedro Ruiz. Kaplan and Sadock's Synopsis of Psychiatry: Behavioral Sciences/Clinical Psychiatry. Tehran: Arjmand; 2015.
10. Somaye Shafie-Sang-Atash PR, Mahmood Najafi The Efficacy of Metacognitive Therapy on Anxiety and Metacognitive Components in Individuals with Generalized Anxiety Disorder. Journal of Clinical Psychology. 2012;4(4):20-31.
11. Wells A. Metacognitive Therapy for Anxiety and Depression. Tehran: Ebn Sina; 2020.
12. Fredrikson J. Guideline of QEEG Applied and Neurotherapy. Tehran: Roshdefarhang; 2021.
13. Aparicio LV, Rosa V, Razza LM, Sampaio‐Junior B, Borrione L, Valiengo L, et al. Transcranial direct current stimulation (tDCS) for preventing major depressive disorder relapse: Results of a 6‐month follow‐up. Depression and anxiety. 2019;36(3):262-8. [DOI:10.1002/da.22878]
14. Noei Iran L, Rezaei A, Aghdasi AN. Comparison of the Effectiveness Metacognitive Therapy and Dialectical Behavioral Therapy on Students' Educational procrastination and Test Anxiety symptoms in Students. Knowledge & Research in Applied Psychology. 2021;84(22):59-70.
15. Pourebrahimi M, Rahimi C, Baniasadi R. The Effectiveness of Transcranial Direct Current Stimulation on the Pattern of Quantitative Electroencephalography and the Symptoms of Patients with Obsessive-Compulsive Disorder. Psychological Studies. 2021;17(3):33-52.
16. Bandelow B, Broocks A, Pekrun G, George A, Meyer T, Pralle L, et al. The use of the Panic and Agoraphobia Scale (P & A) in a controlled clinical trial. Pharmacopsychiatry. 2000;33(05):174-81. [DOI:10.1055/s-2000-12982]
17. Taghipur Dashblag B. Comparing the effectiveness of hypoventilation treatment and emotion regulation training on panic symptoms, anxiety sensitivity, worry and emotional processing of women with panic disorder: Faculty of Educational Sciences and Psychology, Mohaghegh Ardabili University; 2020.
18. faramarzi M-HBMJ-BMBKS. The Effectiveness of Meta-Cognitive Therapy on Meta-Cognitive Beliefs and Cognitive Trust in Patients with Social Phobia Disorder. Journal of Clinical Psychology. 2012;4(1):33-41.
19. Callesen P, Reeves D, Heal C, Wells A. Metacognitive therapy versus cognitive behaviour therapy in adults with major depression: a parallel single-blind randomised trial. Scientific reports. 2020;10(1):7878. [DOI:10.1038/s41598-020-64577-1]
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Designed & Developed by : Yektaweb