زمینه و هدف: استرس شغلی یکی از عوامل مهم و موثر در انجام وظایف شغلی کارکنان حوزه سلامت بوده و نقش مهمی در غیبت از کار و بازنشستگی پیش از موعد آنان ایفا مینماید. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط استرس شغلی با توانایی انجام کار ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی شهر مشهد انجام شد.
روشها: در این مطالعه توصیفی- همبستگی تعداد 60 مامای شاغل به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. گردآوری دادهها از طریق پرسشنامه استرس شغلی کودرون و شاخص توانایی انجام کار صورت گرفت. دادهها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 19 و با کمک آزمونهای آماری توصیفی و استنباطی انجام شد.
نتایج: میانگین سنی و سابقه کار واحدهای پژوهش به ترتیب 5.1±41.2 و 5.9±15.2 سال بود. میانگین نمره کل استرس شغلی و توانایی انجام کار ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی به ترتیب 12.7±44.1 و 1.5±36.6 بود. بین استرس شغلی و توانایی انجام کار ماماهای شاغل رابطه معکوس و ضعیفی (0.04p=، 0.25-r=) وجود داشت.
نتیجهگیری: بهنظر میرسد استرس شغلی به طور معنیداری توانایی انجام کار ماماهای شاغل را کاهش میدهد. توصیه میشود در تحقیقات آتی این رابطه در جوامع پژوهشی بزرگتر و نیز در بین سایر کارکنان حوزه سلامت مورد بررسی بیشتر و دقیقتری قرار گیرد.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |