مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: استافیلوکوک اورئوس یکی از عوامل مهم عفونت‌های بیمارستانی است که نقش مهمی در بیماری زایی کارکنان بیمارستانی دارد. این مطالعه با هدف بررسی میزان فراوانی ناقلین استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین و الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن در کارکنان بیمارستان‌های تربت‌حیدریه سال 1392 انجام گردید.

روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی مقطعی در سال 1392 در بین 130 نفر از کارکنان درمانی بیمارستان‌های تربت‌حیدریه انجام گردید. نمونه‌گیری با سواپ استریل از ناحیه قدامی بینی هر فرد انجام و در محیط مانیتول سالت آگارکشت داده شد. سپس نمونه‌های مورد نظر ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌با انجام رنگ‌آمیزی گرم و تست‌های مربوطه شناسایی و تعیین حساسیت آنتی‌بیوتیکی سویه‌های استافیلوکوک اورئوس به روش کربی‌بائر انجام گرفت. استافیلوکوک اورئوس‌های مقاوم به متی‌سیلین با روش اگزاسیلین آگار شناسایی شدند.

نتایج: براساس یافته‌ها از 130 فرد مورد مطالعه 28 نفر (21.5 درصد) حامل استافیلوکوک اورئوس در بینی خود بودند. کارکنان بخش مراقبت‌های ویژه و آزمایشگاه بیشترین و بخش زنان کمترین ناقلین استافیلوکوک اورئوس را در بین سایر بخش‌ها دارا بودند. در بین متغیرهای مورد بررسی تنها بین سن کارکنان با ناقل بودن استافیلوکوک اورئوس رابطه معنادار مشاهده شد. بیشترین مقاومت به آنتی‌بیوتیک پنی‌سیلین (100 درصد)، گلوکزاسیلین (42.9درصد) وکمترین مقاومت به آنتی‌بیوتیک کوتریموکسازول (5 درصد) دیده شد. در این مطالعه 14 نمونه‌ (10.8 درصد) نسبت به متی‌سیلین به روش اگزاسیلین آگار مقاومت نشان دادند.

نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد درصد قابل توجهی از کارکنان بیمارستان‌های تربت‌حیدریه ناقل استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی‌سیلین در بینی خود بودند. لذا شناسایی و درمان این ناقلین نقش مهمی در میزان بروز استافیلوکوک‌های مقاوم به درمان دارد. همچنین اجرای برنامه‌های غربالگری دوره‌ای برای کنترل این عامل مهم پیشنهاد می‌گردد.