زمینه و هدف: مدیریت استرس­ شغلی و بهبود خودکارآمدی کارکنان مراقبت‌های بهداشتی در بهبود خدمات سلامتی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر گروه درمانی مدیریت استرس بر استرس شغلی و خودکارآمدی پرستاران انجام گردید.

روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی انجام شد. جامعه مورد مطالعه را پرستاران بیمارستان نهم دی شهرستان تربت‌حیدریه تشکیل می‌دادند. واحد‌های مورد مطالعه شامل 20 نفر از پرستاران شاغل در این بیمارستان بودند که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به روش تصادفی به گروه مداخله و کنترل تخصیص داده شدند. گروه مداخله در 8 جلسه گروه درمانی مدیریت استرس شرکت داده شد و گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون تی‌مستقل و زوجی با نرم افزار SPSS نسخه 21 انجام شد.

نتایج: میانگین و انحراف معیار نمره استرس شغلی پس از مداخله در گروه کنترل و آزمایش به ترتیب 10/25±121/1، 5/03±100/6  و همچنین میانگین و انحراف معیار نمره خودکارآمدی به ترتیب 3/90±64/50، 4/06±72/6 بود. پس از مداخله بین میانگین نمرات استرس شغلی و خودکارآمدیِ گروه کنترل و آزمایش تفاوت معنادار آماری مشاهده شد (0/001=P).

نتیجه‌گیری: اجرای گروه درمانی مدیریت استرس در بین پرستاران با کاهش استرس شغلی و افزایش خودکارآمدی همراه بود. لذا به‌کارگیری این شیوه به‌عنوان یک اقدام مفید و موثر در بحث توانمند‌سازی نیروی انسانی حوزه سلامت پیشنهاد می‌گردد.