مقدمه و هدف: سرطان از مهمترین علل مرگ و میر در دنیاست. امروزه علاوه بر مداخلات زیستشناختی و پزشکی احتمال تأثیر سایر عوامل در سازگاری و کارایی اقدامات درمانی مطرح گردیده است. در این راستا پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین سخترویی با خودکارآمدی و کنترل شخصی در بیماران مبتلا به سرطان پرداخته است.
روشها: این مطالعه توصیفی به صورت مقطعی انجام شده است. دادهها از 50 زن مبتلا به سرطان پستان در بیمارستان امید مشهد جمعآوری شد. واحدهای مورد مطالعه به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامهی سخترویی، خودکارآمدی و ادراک بیماری بود. دادهها با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت.
نتایج: میانگین سنی گروه مورد بررسی 45.5 سال بوده است. بین سخترویی با خودکارآمدی و کنترل شخصی بترتیب (0.005p=، 0.33r= و 0.007p=، 0.19r=) همبستگی معناداری وجود داشت. هم چنین سخترویی 13درصد واریانس خودکارآمدی و 5 درصد واریانس مؤلفه کنترل شخصی در بیماران سرطانی را پیشبینی مینمود.
نتیجهگیری: بر اساس یافته ها خودکارآمدی و توانایی کنترل بیماری با سخترویی رابطه داشته و میتواند نحوه رفتار فرد در برابر سرطان و سایر بیماریهای مزمن را پیشبینی کند. با توجه به اینکه سخترویی و مؤلفههای آن تحت تاثیر محیط و شرایط آن قرار دارد، لذا آموزش بیماران جهت توانمندسازی آن ها در این زمینه پیشنهاد می شود.
بازنشر اطلاعات | |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |