مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: افزایش بیماریهای عروقی کرونر، باعث شده استفاده از عمل جراحی بای پس کرونر به عنوان یکی از مؤثر ترین روش های درمانی محسوب گردد. با توجه به اینکه هر اقدام درمانی ممکن است عوارضی را به دنبال داشته باشد لذا مطالعه ای با هدف تعیین میزان عوارض بعد از عمل جراحیCABG 1 در بیمارستان موسی بن جعفر مشهد طی 10 سال کار شده است.

روش بررسی: این مطالعه به صورت مقطعی انجام شده تمامی بیمارانی که طی 10 سال (1388-1378) تحت عمل جراحی قرار گرفته اند پرونده شان مورده ارزیابی قرار گرفته است و عوارضی همچون مرگ و میر؛ خونریزی بعد از عمل؛ عوارض مغزی؛ نارسایی قلبی؛ انفارکتوس قلبی؛ آریتمی؛ ایست قلبی؛ عوارض ریوی و... مورد مطالعه قرار گرفت؛ داده های جمع آوری شده باتوجه به اهداف پژوهش به کمک ازمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین سنی بیماران تحت عمل جراحی CABG2/10±6/56 سال بوده که اکثر آنها ( 72%) مذکر بودند. بیشترین عوارض مربوط به آریتمی های قلبی (فیبریلاسیون دهلیزی) 6/31 % بعد از عمل جراحی و کمترین میزان 3/0% مربوط به ترومبوز و ریدهای عمقی بوده و  میزان مرگ و میر در نمونه های مورد مطالعه 6/1%گزارش شده بود.

نتیجه گیری: جراحی بای پس کرونر یکی از مناسب ترین و در واقع گزینه نهایی برای درمان بیماری شریان کرونر در بسیاری از موارد محسوب می گردد ولی این روش می تواند مانند سایر اقدامات درمانی تهاجمی عوارضی را در پی داشته باشد که با اتخاذ تمهیدات  مناسب قبل از عمل و مانیتورینگ دقیق بیماران بعد از عمل می توان این عوارض را به حداقل کاهش داد.