BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-383-fa.html
1، نیلوفر میکائیلی1 ، نسترن مهاجری1 ، بابک وجودی1
زمینه و هدف: اختلالات اضطرابی و افسردگی همبودی بالایی دارند. درمان فراتشخیصی یکپارچه با تاکید بر فرآیندهای مرکزی آسیب‌شناسی و مورد آماج قرار دادن این فرآیندهای مشترک، می‌تواند در درمان همبودی بسیار موثر باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر درمان فراتشخیصی یکپارچه بر اختلالات اضطرابی و افسردگی همایند انجام شد.
روش‌ها: پژوهش حاضر یک طرح آزمایشی تک موردی از نوع طرح خط پایه چندگانه با آزمودنی‌های متفاوت است که طی 12 جلسه روی سه بیمار با پیگیری 6 هفته‌ای اجرا شد. داده‌ها با استفاده از روش‌های ترسیم دیداری، درصد بهبودی و اندازه اثر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. ابزارهای مورد استفاده شامل مصاحبه‌ی بالینی ساختاریافته برای اختلالات محور I ، سیاهه اضطراب بک و سیاهه افسردگی بک- ویرایش دوم بود.
نتایج: درمان فراتشخیصی یکپارچه به طور معنیداری موجب کاهش شدت علائم اضطراب و افسردگی در مرحله پس از درمان و پیگیری شد، به‌طوری که درصد بهبودی برای بیمار اول، دوم و سوم در علائم اضطراب به ترتیب 61/64، 51/42 و 52 درصد و در علائم افسردگی 47/36، 51/51 و 60 درصد به دست آمد.
نتیجه گیری: پژوهش حاضر با آماج قرار دادن عوامل مشترک هیجانی به جای نشانههای اختصاصی اختلال از طریق پروتکل یکپارچه، شواهد دیگری برای رویکرد ابعادی آسیب شناسی روانی فراهم ساخت. در این پژوهش تغییرات معناداری در علائم 3 بیمار ایجاد شد و دستاوردهای درمانی در دورهی پیگیری حفظ شد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Designed & Developed by : Yektaweb