BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-419-fa.html
2- دانشگاه خاتم
3- دانشگاه علامه طباطبایی
زمینه و هدف: با وجود آمار رو به رشد مبتلایان به HIV مثبت در کشور، کیفیت پایین زندگی و وضعیت نامناسب روان‌شناختی این بیماران، از جمله موضوعاتی است که کمتر به آن پرداخته‌شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر بخشی امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری و بهبود نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت انجام شد.
روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه‌تجربی از نوع پیشآزمون - پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل مبتلایان به بیماری HIV مراجعه کننده به مرکز مشاوره بیماری‌های رفتاری رباط کریم بود. ۲۸ نفر به روش تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه ۱۴ نفره تخصیص داده شدند. گروه مداخله در هشت جلسه امید درمانی گروهی شرکت داده شدند و در این مدت گروه کنترل مداخله‌ای را دریافت نکرد. داده‌ها توسط پرسشنامه‌های استاندارد گردآوری گردید و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ تحلیل گردید.
نتایج: امید درمانی گروهی در افزایش امیدواری بیماران HIV مثبت موثر بود (۰/۰۰۱>P). نتایج آزمون مانکووا نشان داد که امید درمانی گروهی در بهبود نگرش موفقیت-کمال طلبی و نگرش نیاز به راضی کردن دیگران موثر می‌باشد (۰/۰۱>P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد امید درمانی گروهی به‌عنوان درمان انتخابی در بهبود سطح امیدواری و کاهش نگرش‌های ناکارآمد بیماران HIV مثبت از اثر بخشی مطلوبی برخوردار باشد. لذا استفاده از مداخلات روان‌شناختی در محیط‌های درمانی پیشنهاد می‌گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 | این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Designed & Developed by : Yektaweb