مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: رتینول متصل به پروتئین 4 (RBP4) به عنوان یک آدیپوکاین در تنظیم عملکرد انسولین و متابولیسم گلوکز شرکت دارد. افزایش سطح سرمی رتینول متصل به پروتئین 4 موجب بروز اختلال در تحمل گلوکز و نیز مقاومت به انسولین می‌گردد. تمرینات ورزشی سبب بهبود حساسیت‌پذیری به انسولین می‌شود. اما هنوز تاثیر تمرین قدرتی بر رتینول متصل به پروتئین 4 در بیماران دیابتی و مقایسه آن با تمرین استقامتی مشخص نشده است. این پژوهش با هدف بررسی اثر تمرینات ورزشی بر سطوح رتینول متصل به پروتئین 4 سرمی و میزان مقاومت به  انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.

روش‌ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی و با مشارکت 23 نفر از بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد. واحد‌های مورد پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و به 2 گروه تجربی 8 نفره با تمرین استقامتی و قدرتی و نیز یک گروه کنترل 7 نفره تخصیص داده شدند. برنامه تمرین استقامتی با شدت (50 تا70 درصد) حداکثر ضربان قلب و تمرین قدرتی با شدت (60 تا70 درصد 1RM) به مدت 10 هفته 3 روزه اجرا شد. نمونه‌های خونی در حالت ناشتا از همه مشارکت‌کنندگان به منظور ارزیابی سطح سرمی رتینول متصل به پروتئین 4 و انسولین خون گرفته شد.

نتایج: میانگین و  انحراف معیار سنی واحد‌های مورد مطالعه 3±50 سال بود. بعد از مداخله مقادیر  رتینول متصل به پروتئین 4 در گروه با تمرینات قدرتی در مقایسه با گروه با تمرینات استقامتی کاهش معناداری یافت (0.03P=). همچنین سطوح سرمی گلوکز، بعد از مداخله در هر دو گروه تجربی کاهش معناداری داشت (0.05>p).

 نتیجه‌گیری:کاهش مقادیر  رتینول متصل به پروتئین 4 با کاهش درصد چربی بدن همراه است و تمرین قدرتی باکاهش درصد چربی بدن سبب کاهش سطوح رتینول متصل به پروتئین 4،کاهش گلوکز و بهبود حساسیت به انسولین می‌شود.