مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه

زمینه و هدف: تغییرات فیزیولوژیک وآناتومیک دستگاه ادراری وتغییرات سیستم ایمنی دردوران بارداری شیوع باکتریوری بدون علامت راافزایش داده که خطرجدی برای مادروجنین دربردارد.این مطالعه به منظور بررسی شیوع  باکتریوری بدون علامت و درمان آن  در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهرستان تربت حیدریه در سال 1392 انجام شد.

روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی – مقایسه ای میباشد. دراین بررسی1250زن باردار از فروردین تا اسفند 1392 شرکت داشتند. زنان باردارکه جهت مراقبت پره ناتال به مراکزبهداشتی مراجعه نمودندجهت انجام آزمایش کامل ادراربه آزمایشگاه ارجاع داده شدندوبرای زنانی که درآزمایش کامل ادرارآنها 5-4 گلبول سفید و باکتری بود کشت انجام شد. بررسی اطلاعات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS  و آزمون های آماری کروسکال والیس و رگرسیون گام به گام انجام شد.

یافته ها: نتایج نشان میدهد که 10% از زنان باردار دارای باکتریوری بدون علامت بودند . ارگانیسم های ایزوله شده از موارد باکتریوری بدون علامت  به ترتیب عبارتند از: استافیلوکوک اپیدرمیدیس (49٪ )-اشریشیاکلی (34٪)- آنتروباکتر (10 ٪)- کلبسیلا  پنومونیه ( 6٪) و آنتروکوک فکالیس (1٪).مناسب ترین آنتی بیوتیک در درمان باکتریوری بدون علامت  دوران بارداری آمیکاسین شناخته شدکه در مجموع 95٪  ارگانیسم ها به آن حساس و 5٪ مقاوم بودند.

نتیجه گیری: باتوجه به درصد باکتریوری بدون علامت در زنان باردار شهرستان تربت حیدریه لازم است تا به طور دوره ای پژوهش هایی در زمینه ی میزان باکتریوری بدون علامت انجام شود.همچنین مراقبت ویژه از زنان باردار و ارجاع منظم آنها به آزمایشگاه و آموزش نکات بهداشتی میتواند نقش به سزایی درپیشگیری از ابتلا به عفونت ادراری و عوارض مرتبط با آن داشته باشد.