دوره 9، شماره 2 - ( 7-1400 )                   جلد 9 شماره 2 صفحات 11-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
R D, L R, N Z J, S D, KH K. The effect of Gingerol on reduction of oxidative stress-induced cytotoxicity and apoptosis in human adipose tissue and rat bone marrow -derived mesenchymal stem cells. jmsthums 2021; 9 (2) :1-11
URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-931-fa.html
دهقانی رضا، روحی لیلا، ضیا جهرمی نوشا، دهقانی سحر، خاشعی خلیل. کاهش سایتوتوکسیسیتی و آپوپتوز ناشی از استرس اکسیداتیو در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان و مغز استخوان موش صحرایی بوسیله جینجرول. مجله دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه. 1400; 9 (2) :1-11

URL: http://jms.thums.ac.ir/article-1-931-fa.html

کاهش سایتوتوکسیسیتی و آپوپتوز ناشی از استرس اکسیداتیو در سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان و مغز استخوان موش صحرایی بوسیله جینجرول
رضا دهقانی1 ، لیلا روحی 2، نوشا ضیا جهرمی1 ، سحر دهقانی3 ، خلیل خاشعی1
1- گروه بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران
2- گروه فیزیولوژی، دانشکده علوم پایه، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایرا
3- گروه بیوشیمی، دانشکده علوم پایه، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایرانآزاد اسلامی
چکیده:   (3871 مشاهده)
زمینه و هدف: سلول­ های بنیادی مزانشیمی (MSCs) با توجه به خصوصیات تمایزی و خود نوسازی، کاندید مناسبی برای طب ترمیمی محسوب می­شوند، اما یکی از مشکلاتی پیش­رو ایجاد استرس اکسیداتیو در بافت هدف و آپوپتوز سلول­ های بنیادی منتقل شده قبل از ترمیم بافت مورد نظر می ­باشد. پیش تیمار سلول ­های بنیادی با آنتی­اکسیدان­ ها ممکن است آنها را نسبت به شرایط استرس اکسیداتیو مقاوم سازد. در مطالعه حاضر اثر آنتی­اکسیدانی جینجرول بر سایتوتوکسیسیتی و القاء آپوپتوز ناشی از استرس اکسیداتیو در سلول­ های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان و مغز استخوان موش صحرایی مورد بررسی قرار گرفت.
روش­ ها: در این مطالعه پژوهشی، سلول­های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان و مغز استخوان موش جهت پیش ­تیمار به مدت ۴ و ۶ ساعت با غلظت­های مختلف جینجرول (۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی­گرم/ میلی­لیتر) انکوبه شدند و سپس با غلظت ۲۰۰ میکرومولار H2O2 به مدت ۲ ساعت تیمار گردیدند. سایتوتوکسیسیتی با روش MTS و وضعیت القاء آپوپتوز با استفاده از کیت انکسین- پروپیدیوم یدید بررسی شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 18، نرم افزار  FlowJoو آزمون ANOVA و تست دانکن انجام شد.
نتایج: تیمار با جینجرول باعث افزایش وابسته به دوز و زمان توان زیستی سلول­ های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان در سایر غلظت ­ها می­شود. همچنین در سایر غلظت­ها میزان آپوپتوز را در سلول­های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان موش صحرایی به صورت وابسته به دوز و زمان، کاهش داد.
نتیجه­ گیری: جینجرول با کاهش استرس اکسیداتیو در سلول­ های بنیادی مزانشیمی کارایی آنها در ترمیم­های بافتی را افزایش می­ دهد.
واژه‌های کلیدی: جینجرول، استرس اکسیداتیو، آنتی‌اکسیدان، سلول های بنیادی مزانشیمی، آپوپتوز، سایتوتوکسیسیتی
متن کامل [PDF 624 kb]   (989 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي
دریافت: 1400/2/17 | پذیرش: 1400/6/16 | انتشار: 1400/7/10
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.
Creative Commons License
 This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.

Designed & Developed by : Yektaweb